7 Toe hy omkyk, het hy my gesien en na my geroep.” Ek het gesê: “Hier is ek.”
8 Hy het vir my gevra: “Wie is jy?” Ek het hom geantwoord: “Ek is ’n `Amalekiet.”
9 Toe sê hy vir my: ‘Staan asseblief langs my en maak my dood, want ’n beangstheid het my beetgepak omdat my lewe nog in my talm.’
10 Ek het langs hom gaan staan en hom doodgemaak, want ek het geweet dat hy nie ná sy val sou kon leef nie. Ek het die kroon wat op sy kop was en die armband wat om sy arm was, gevat en dit hier na my meester toe gebring.”
11 Toe gryp Dawid sy klere en skeur dit en so ook al die manne wat by hom was.
12 Hulle het tot die aand toe oor Sha’ul en oor sy seun Y’honatan en vir die volk van יהוה en vir die huis van Yisra’el gerou, gehuil en gevas omdat hulle deur die swaard geval het.
13 Dawid vra vir die jongman wat hom vertel het: “Waar kom jy vandaan?” Hy antwoord: “Ek is die seun van ’n vreemdeling, ’n `Amalekiet.”