1 Toe het Dawid die manne getel wat by hom was en bevelvoerders oor duisend en bevelvoerders oor honderd oor hulle aangestel.
2 Dawid het die manne uitgestuur: ’n derde deel onder bevel van Yo’av, ’n derde onder Avishai, die seun van Tz’ruyah, die broer van Yo’av en ’n derde onder Ittai, die Gittiet en die koning het vir die manne gesê: “Ek sal sekerlik ook saam met julle uitgaan.”
3 Die manne het egter gesê: “U mag nie uittrek nie, want as ons moet vlug, sal hulle nie oor ons omgee nie; selfs al sterf die helfte van ons, hulle sal nie oor ons omgee nie, maar u is tien duisend van ons werd; daarom is dit nou beter dat u gereed is om ons van die stad af te help.
4 Toe sê die koning vir hulle: “Wat vir julle die beste is, sal ek doen.” Die koning het langs die poort gestaan en al die manne het uitgegaan in honderde en in duisende.
5 Die koning het Yo’av, Avishai en Ittai beveel en gesê: “Werk sagkens met die jongman, Avshalom, vir my onthalwe. Al die manne het gehoor toe die koning aan al die bevelvoerders bevel gee aangaande Avshalom.
6 Toe gaan die manne uit, die veld in, teen Yisra’el en die geveg het plaasgevind in die woud van Efrayim.
7 Die manne van Yisra’el is daar voor die diensknegte van Dawid verslaan en die slagting was dié dag daar groot, twintig duisend man,