20 Hy het vir die koning gesê: “Laat my meester my nie as skuldig beskou nie, of onthou wat u dienskneg verkeerd gedoen het op die dag dat my meester die koning uit Yerushalayim uitgekom het sodat die koning dit ter harte sou neem nie,
21 want u dienskneg weet dat ék gesondig het; daarom, let op, ek het vandag gekom, die eerste van die hele huis van Yosef om af te gaan om my meester die koning te ontmoet.”
22 Avishai, die seun van Tz’ruyah, het egter geantwoord: “Moet Shim’i nie hieroor doodgemaak word omdat hy die gesalfde van יהוה gevloek het nie?”
23 Toe sê Dawid: “Wat het ek met julle te doen, seuns van Tz’ruyah, dat julle vandag my teëstanders sal wees? Moet enige mens vandag in Yisra’el doodgemaak word? Want weet ek nie vandag dat ek koning oor Yisra’el is nie?”
24 Die koning sê vir Shim’i: “Jy sal nie sterf nie.” So het die koning vir hom gesweer.
25 Toe kom M’fivoshet, die kleinseun van Sha’ul, af om die koning te ontmoet en hy het nie sy voete versorg, of sy snor geskeer, of sy klere gewas, van die dag af dat die koning weggegaan het tot op die dag dat hy in vrede teruggekom het nie.
26 Dit was toe hy vanaf Yerushalayim gekom het om die koning te ontmoet dat die koning vir hom sê: “Waarom het jy nie saam met my gegaan nie, M’fivoshet?