5 Toe het koning Dawid gestuur en hom laat haal uit die huis van Makhir, die seun van `Ammi’el, uit Lo-D’var.
6 M’fivoshet, die seun van Y’honatan, die seun van Sha’ul, het by Dawid gekom en op sy gesig geval en plat gaan lê. Dawid het gesê: “M’fivoshet!” Hy het geantwoord: “Hier is u dienskneg.”
7 Dawid het vir hom gesê: “Moenie bang wees nie, want ek sal sekerlik aan jou omgee bewys ter wille van jou vader Y’honatan en al die grond van jou oupa Sha’ul aan jou teruggee en jy self sal gereeld aan my tafel eet.”
8 Weer het hy plat gaan lê en gesê: “Wat is u dienskneg dat u ’n dooie hond soos ek in ag sal neem?”
9 Toe het die koning vir Tziva, Sha’ul se dienskneg, geroep en vir hom gesê: “Alles wat aan Sha’ul en sy hele huis behoort het, het ek vir jou meester se kleinseun gegee.
10 Jy, jou seuns en jou slawe moet vir hom die grond bewerk en jy moet die opbrengs inbring sodat jou meester se kleinseun kos kan hê; nogtans sal M’fivoshet, jou meester se kleinseun, gereeld aan my tafel eet.” Tziva het vyftien seuns en twintig slawe gehad.
11 Toe sê Tziva vir die koning: “Volgens alles wat my meester die koning sy dienskneg beveel, so sal u dienskneg doen.” M’fivoshet het aan die tafel van Dawid geëet soos een van die koning se seuns.