27 Nagusiak, errukiturik, dena barkatu eta libre utzi zuen zerbitzaria.
28 «Baina zerbitzari hark, irten orduko, diru pixka bat zor zion zerbitzu-lagun batekin egin zuen topo eta, lepotik heldurik eta ito beharrean, esaten zion: “Emadak zor duana”.
29 Laguna oinetara erori zitzaion, erreguka: “Emadak astia, eta dena ordainduko diat”.
30 Baina hark ezetz. Eta joan eta kartzelan sartu zuen, zorra ordaindu arte.
31 «Gertatua ikusirik, beste zerbitzariak biziki nahigabetu ziren, eta guztiaren berri nagusiari ematera joan ziren.
32 Orduan, nagusiak zerbitzari hari berriro dei egin eta esan zion: “Zerbitzari gaizto hori! Horrenbesteko zorra barkatu diat nik, erregutu didaalako.
33 Ez al huen hik ere heure lagunaz errukitu behar, ni hitaz errukitu nintzen bezala?”