1 Saulok, oraindik Jaunaren ikasleen aurka heriotza-mehatxua zeriola, apaiz nagusiagana joan eta
2 Damaskoko sinagogetarako gutunak eskatu zizkion, aurkitzen zituen kristau-bidearen jarraitzaileak, gizaseme nahiz emakume, Jerusalemera preso eraman ahal izateko.
3 Damaskorantz zihoala, bertatik hurbil, bat-batean zerutiko argi batek distiraz inguratu zuen.
4 Lurrera erori zen eta mintzo hau entzun zuen:—Saulo, Saulo, zergatik pertsegitzen nauzu?
5 —Nor zaitut, Jauna? —galdetu zuen Saulok.—Jesus naiz, zuk pertsegitzen duzuna.
6 Orain, jaiki eta sartu hirian; han esango dizute zer egin behar duzun.
7 Haren bidelagunak ikaraz mutu gelditu ziren, hotsa entzuten baitzuten, baina inor ikusten ez.
8 Saulo lurretik altxatu zen eta, begiak zabalik zituen arren, ez zuen deus ere ikusten. Eskutik hartuta eraman zuten Damaskora,
9 eta hiru egun eman zituen han itsu, ezer jan eta edan gabe.
10 Bazen Damaskon Ananias zeritzan ikasle bat. Jaunak ikuskari batean dei egin zion:—Ananias!—Hemen nauzu, Jauna —erantzun zuen hark.
11 Jaunak esan zion:—Zoaz berehala Kale Zuzenera, Judasen etxera, eta galdegizu Tarsoko Saulo delakoaz; otoitzean ari da
12 eta ikuskari batean Ananias izeneko gizon bat ikusi du etxean sartzen eta eskuak gainean ezartzen, berriro ikusi ahal izan dezan.
13 Ananiasek erantzun zion:—Jauna, askori entzuna diot gizon horrek zenbat kalte egin dien zure fededunei Jerusalemen.
14 Eta hemen bertan ere badu aginpide, apaiz nagusiak emanik, zuri dei egiten dizuten guztiak atxilotzeko.
15 Jaunak, ordea, esan zion:—Zoaz, neure zerbitzurako hautatua baitut gizon hori, bai jentilei eta haien erregeei, bai israeldarrei, nire izena ezagutaraz diezaien.
16 Neuk agertuko diot zenbat sufritu beharko duen niregatik.
17 Joan zen Ananias eta, etxean sarturik, eskuak ezarri zizkion Saulori, esanez: «Anaia Saulo, Jaunak, bidean zentozela agertu zitzaizun Jesusek, bidali nau, berriro ikus dezazun eta Espiritu Santuaz bete zaitezen».
18 Bat-batean, begietatik ezkata bezalako batzuk erori zitzaizkion eta ikusten hasi zen berriro; berehala, bataiatu egin zen.
19 Gero, jan eta indarrak berritu zitzaizkion.Saulo Damaskoko ikasleekin gelditu zen zenbait egunez;
20 gero, sinagogetan predikatzen hasi zen, Jesus Jainkoaren Semea dela hots eginez.
21 Entzuten zioten guztiak txunditurik gelditzen ziren eta zioten: «Ez al da, bada, hau Jerusalemen Jesus delako horri dei egiten diotenak halako amorruz pertsegitzen zituena? Eta ez al da etorri hona, hemengoak ere atxilotu eta apaizburuengana eramateko?»
22 Saulo, ordea, gero eta kementsuago agertzen zen eta nahasturik uzten zituen Damaskoko juduak, argi frogatzen baitzuen Jesus Mesias zela.
23 Handik denboraldi batera, juduek Saulo hiltzea erabaki zuten;
24 baina Saulok haien asmoen berri izan zuen. Eta, bera hiltzeko, juduek hiriko ateak gau eta egun zaindurik zeuzkaten arren,
25 bere ikasleek harresitik behera eraitsi zuten Saulo gauez saski batean.
26 Jerusalemera iritsi zenean, Saulo ikasleekin elkartu nahirik zebilen, baina beldur zioten denek, ez baitzuten sinesten benetako ikasle zenik.
27 Orduan, Bernabek Saulo berekin hartu eta apostoluei aurkeztu zien. Eta kontatu zien nola Damaskora bidean Saulok Jauna ikusi zuen, nola Jauna mintzatu zitzaion eta nolako ausardiaz hitz egin zuen Damaskon Jesusi buruz.
28 Ordutik, apostoluekin batera ibili ohi zen Saulo Jerusalemen, Jaunari buruz ausardiaz hitz eginez.
29 Greko-hizkuntzako juduekin ere hizketan eta eztabaidan jarduten zuen; baina haiek Saulo hiltzeko asmotan zebiltzan.
30 Senideek, horretaz jabetzean, Zesareara eraman zuten eta handik Tarsora bidali.
31 Bitarte hartan, Eliza bakean bizi zen Judea, Galilea eta Samaria guztian; Jaunarenganako leialtasunean bizi zen, eta finkatuz eta ugalduz zihoan, Espiritu Santuarengandiko adoreari esker.
32 Pedro harat-honat zebilen etengabe. Joan zen Lidako fededunak ikustera ere,
33 eta han Eneas zeritzan gizon bat aurkitu zuen, zortzi urte hartan ohatila batean etzana zegoena elbarri.
34 Pedrok esan zion: «Eneas, Jesu Kristok sendatzen zaitu. Jaiki eta bildu ohea». Bat-batean jaiki egin zen.
35 Lidako eta Saron lautadako guztiek ikusi zuten bera, eta Jaunarengana bihurtu ziren.
36 Bazen Jopen emakume fededun bat, Tabita izenekoa (grekoz «Dorkas» —hau da, «Basahuntza»—). On egitera eta behartsuei laguntzera emana bizi zen erabat.
37 Egun haietako batean, gaixotu egin zen eta hil; eta gorpua, garbitu ondoren, goiko gela batean ezarri zuten.
38 Lida Jopetik hurbil dago, eta ikasleek, Pedro han zela jakinik, bi mandatari bidali zizkioten, lehenbailehen beren hirira etortzeko erregutuz.
39 Pedro berehala atera zen haiekin. Iritsi zenean, goiko gelara eraman zuten; emakume alargun guztiak negarrez hurbildu zitzaizkion eta Dorkas zenak egin ohi zizkien jantzi eta soingainekoak erakutsi zizkioten.
40 Pedrok denak irtenarazi zituen eta, belaunikaturik, otoitz egin zuen; gero, gorpura bihurturik, esan zuen: «Tabita, jaiki!»Hark begiak ireki zituen eta, Pedro ikustean, eseri egin zen.
41 Pedrok eskutik hartu eta zutiarazi egin zuen eta, alargunei eta fededunei deiturik, bizirik aurkeztu zien.
42 Jope osoak izan zuen gertatuaren berri, eta askok sinetsi zuten Jaunarengan.
43 Pedro denboralditxo batez gelditu zen Jopen Simon izeneko larrugin baten etxean.