1 Honen ondoren, Absalomek guda-gurdi bat, zaldiak eta aurretik joango zitzaizkion berrogeita hamar gizon eskuratu zituen.
2 Goizean goiz jaiki eta hiri-sarrerako ate ondoan jarri ohi zen. Norbaitek arazoren batengatik erregeagana zuzenbide eske etorri beharra zuenean, Absalomek dei egin eta galdetu ohi zion:—Zein hiritakoa zara?Eta besteak erantzuten:—Israelgo halako leinukoa.
3 Eta Absalomek:—Adizu. Zure auzia egokia eta zuzena da, baina inork ez dizu entzungo erregearen izenean.
4 Esaten zion, gainera:—Herri honetako epaile egingo banindute, niregana etorriko litzateke auziak dituen jendea, eta nik zuzenbidea egingo nieke.
5 Bat edo bat hurbildu eta aurrean ahuspezten zitzaionean, Absalomek eskua luzatu, hartu eta besarkatu egiten zuen.
6 Halaxe egin ohi zuen erregeagana zuzenbide eske zetozen israeldar guztiekin. Horrela, bereganatzen ari zen israeldarren bihotzak.
7 Lau urteren buruan, behin batean, esan zion Absalomek erregeari:—Joan al naiteke Hebronera, Jaunari hitzeman nion eskaintza egitera?
8 Siriako Gexur hirian nintzelarik, nik, zure zerbitzari honek, promes hau egin bainuen: «Jaunak Jerusalemera itzularazten banau, oparia eskainiko diot Jaunari».
9 Erregeak erantzun zion:—Zoaz bakean.Jaiki eta abiatu zen Hebronerantz.
10 Absalomek, ordea, mandatariak igorri zizkien Israelgo leinu guztiei, esanez:—Adar-hotsa entzun orduko, esazue: «Absalom errege da Hebronen».
11 Absalomekin batera, berrehun gizon gonbidatu joan ziren Jerusalemdik, xalo-xalo, deus ere jakin gabe.
12 Sakrifizioa eskaintzen ari zelarik, etorrarazi zuen Absalomek Gilotik Ahitofel giloarra, Daviden aholkularia. Azpilanak gero eta indar handiagoa zuelarik, gero eta jende gehiago ari zitzaion biltzen Absalomi.
13 Hartan, batek honela adierazi zion Davidi:—Israeldarren bihotzak Absalomen alde jarri dira.
14 Orduan, esan zien Davidek Jerusalemen berekin zituen zerbitzariei:—Goazen ihesi, bestela Absalomek ez digu ihesbiderik utziko. Zabiltzate bizkor; ez dadila gerta berak aurrea hartu, harrapatu eta hondamena ekarriz hiriko guztiok ezpataz garbitzea.
15 Zerbitzariek ihardetsi zioten erregeari:—Prest gaude gure errege jaunak erabakitakoa betetzeko.
16 Etxea zaintzeko hamar ohaide utzirik, oinez atera zen erregea etxeko guztiekin.
17 Erregea eta bere lagun guztiak oinez kanpora zihoazela, hiriko azken etxearen ondoan gelditu ziren.
18 Zerbitzari guztiak erregearen ondoan zihoazen; keretar eta peletar guztiak eta Gatetik jarraitu zioten seiehun gizon gatarrak, berriz, erregearen aurretik.
19 Erregeak esan zion Itai gatarrari:—Gurekin etorri behar al duzu zuk ere? Itzul zaitez eta gelditu beste erregearekin; zu ere atzerritarra zara eta zeure herritik erbesteratua.
20 Atzo heldu zinen eta gaur neurekin eraman behar ote zaitut bada, noraezean ibiltzeko, neuk ere nora joan ez dakidalarik? Itzul zaitez eta eraman zeurekin zeure senideak. Jaunaren onginahia eta leialtasuna zurekin!
21 Itaik, ordea, ihardetsi zion erregeari:—Ala Jauna! Ala erregea, ene jauna! Nire errege jauna nora, ni ere hara, hiltzeko nahiz bizitzeko.
22 Eta Davidek Itairi:—Aurrera, bada!Halaxe iragan zen Itai gatarra aurrera, bere gizon guztiekin eta berekin zuen senitarte osoarekin.
23 Herri osoa garrasika ari zen negarrez, jende hura guztia bazihoala ikustean. Iragan zuen erregeak Zedron erreka, eta jende guztiarekin basamorturako bidea hartu zuen.
24 Tzadok apaiza ere han zihoan, Jainkoaren itun-kutxa zeramaten lebitar guztiekin. Lurrean utzi zuten Jainkoaren kutxa, jende guztia hiritik atera bitartean. Abiatarrek sakrifizioak eskaini zituen.
25 Orduan, esan zion erregeak Tzadok apaizari:—Itzul ezazu Jainkoaren kutxa hirira. Jaunak begiko baldin banau, itzularaziko nau eta ikusaraziko dizkit kutxa eta bera dagoeneko oihal-etxola.
26 Begiko ez banau, berriz, egin beza nirekin egoki deritzona.
27 Beste hau ere esan zion erregeak Tzadok apaizari:—Hara, itzul zaitezte bakean hirira Abiatar eta biok eta zeuen bi semeak: Ahimaatz zure semea eta Jonatan Abiatarren semea.
28 Begira, ni basamortuko lautadetan geldituko naiz, zuen berririk izan dezadan arte.
29 Hala, Tzadokek eta Abiatarrek Jerusalemera eraman zuten, ostera, Jainkoaren kutxa, eta bertan gelditu ziren.
30 David Oliamendiko maldan gora zihoan negarrez, burua estalirik eta oinutsik; berarekin zen jende guztia ere, burua estalirik, negarrez zihoan gorantz.
31 Albiste hau eman zioten Davidi:—Ahitofel ere Absalomen alde ari da azpilanean.Orduan, esan zuen Davidek:—Otoi, Jauna, bihur itzazu hutsal Ahitofelen aholkuak.
32 Jainkoa gurtu ohi zuteneko gailurrera heldu zenean, Huxai arkitarra atera zitzaion Davidi bidera, jantziak urraturik eta burua hautsez beterik.
33 Davidek esan zion:—Nirekin baldin bazatoz, oztopo izango zaitut.
34 Itzul hirira eta esan Absalomi: «Zeure zerbitzari izanen nauzu, oi errege. Lehen zuen aitarena izan nintzen, orain zurea». Horrela, huts bihurtuko dituzu Ahitofelen aholkuak.
35 Han izango dituzu Tzadok eta Abiatar apaizak; esan haiei jauregian entzungo duzun guztia.
36 Berekin dituzte beren bi semeak: Ahimaatz, Tzadokena eta Jonatan, Abiatarrena. Hauen bidez jakinarazi entzundako guztia niri.
37 Daviden adiskide Huxai hirira zihoan une berean ari zen Absalom ere Jerusalemen sartzen.