23 انسان برای عمل خود بیرون میآید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.
24 ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کردهای. زمین از دولت تو پر است.
25 و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیادهاند و حیوانات خرد و بزرگ.
26 و در آن کشتیها راه میروند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریدهای.
27 جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.
28 آنچه را که به آنها میدهی، فرا میگیرند. دست خود را باز میکنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند.
29 روی خود را میپوشانی پس مضطرب میگردند. روح آنها را قبض میکنی، پس میمیرند و به خاک خود برمی گردند.