مزامیر 92 OPV

1 خداوند را حمد گفتن نیکو است و به نام تو تسبیح خواندن، ای حضرت اعلی.

2 بامدادان رحمت تو را اعلام نمودن و درهر شب امانت تو را.

3 بر ذات ده اوتار و بر رباب وبه نغمه هجایون و بربط.

4 زیرا کهای خداوند مرابهکارهای خودت شادمان ساختهای. بهسبب اعمال دستهای تو ترنم خواهم نمود.

5 ای خداوند اعمال تو چه عظیم است و فکرهای توبی نهایت عمیق.

6 مرد وحشی این را نمی داند و جاهل در این تامل نمی کند.

7 وقتی که شریران مثل علف میرویند و جمیع بدکاران میشکفند، برای این است که تا به ابد هلاک گردند.

8 لیکن توای خداوند بر اعلی علیین هستی، تا ابدالاباد.

9 زیرا اینک دشمنان توای خداوند، هان دشمنان تو هلاک خواهند شد و جمیع بدکاران پراکنده خواهند شد.

10 و اما شاخ مرا مثل شاخ گاو وحشی بلندکردهای و به روغن تازه مسح شدهام.

11 و چشم من بر دشمنانم خواهد نگریست و گوشهای من ازشریرانی که با من مقاومت میکنند خواهد شنید.

12 عادل مثل درخت خرما خواهد شکفت و مثل سرو آزاد در لبنان نمو خواهد کرد.

13 آنانی که درخانه خداوند غرس شدهاند، در صحنهای خدای ما خواهند شکفت.

14 در وقت پیری نیز میوه خواهندآورد و تر و تازه و سبز خواهند بود.

15 تااعلام کنند که خداوند راست است. او صخره من است و در وی هیچ بیانصافی نیست.