140 کلام تو بینهایت مصفی است و بنده تو آن را دوست میدارد.
141 من کوچک و حقیر هستم، اما وصایای تو را فراموش نکردم.
142 عدالت تو عدل است تا ابدالاباد وشریعت تو راست است.
143 تنگی و ضیق مرا درگرفته است، اما اوامر تو تلذذ من است.
144 شهادات تو عادل است تا ابدالاباد. مرا فهیم گردان تا زنده شوم.
145 به تمامی دل خواندهام. ای خداوند مراجواب ده تا فرایض تو را نگاه دارم!
146 تو راخواندهام، پس مرا نجات ده. و شهادات تو را نگاه خواهم داشت.