10 جماعت تو درآن ساکن شدند. ای خدا، به جود خویش برای مساکین تدارک دیدهای.
11 خداوند سخن را میدهد. مبشرات انبوه عظیمی میشوند.
12 ملوک لشکرها فرار کرده، منهزم میشوند. و زنی که در خانه مانده است، غارت را تقسیم میکند.
13 اگرچه در آغلهاخوابیده بودید، لیکن مثل بالهای فاخته شده ایدکه به نقره پوشیده است و پرهایش به طلای سرخ.
14 چون قادر مطلق پادشاهان را در آن پراکنده ساخت، مثل برف بر صلمون درخشان گردید.
15 کوه خدا، کوه باشان است، کوهی با قله های افراشته کوه باشان است.
16 ای کوههای باقله های افراشته، چرا نگرانید؟ بر این کوهی که خدا برای مسکن خود برگزیده است هر آینه خداوند در آن تا به ابد ساکن خواهد بود.