14 و من تمامی روز مبتلامی شوم و تادیب من هر بامداد حاضر است.
15 اگر میگفتم که چنین سخن گویم، هر آینه برطبقه فرزندان تو خیانت میکردم.
16 چون تفکرکردم که این را بفهمم، در نظر من دشوار آمد.
17 تابه قدسهای خدا داخل شدم. آنگاه در آخرت ایشان تامل کردم.
18 هر آینه ایشان را در جایهای لغزنده گذاردهای. ایشان را به خرابیها خواهی انداخت.
19 چگونه بغته به هلاکت رسیدهاند! تباه شده، از ترسهای هولناک نیست گردیدهاند.
20 مثل خواب کسی چون بیدار شد، ای خداوندهمچنین چون برخیزی، صورت ایشان را ناچیزخواهی شمرد.