7 چشمان ایشان از فربهی بدرآمده است و از خیالات دل خود تجاوز میکنند.
8 استهزا میکنند و حرفهای بد میزنند و سخنان ظلم آمیز را از جای بلندمی گویند.
9 دهان خود را بر آسمانها گذاردهاند وزبان ایشان در جهان گردش میکند.
10 پس قوم او بدینجا برمی گردند و آبهای فراوان، بدیشان نوشانیده میشود.
11 و ایشان میگویند: «خدا چگونه بداند و آیا حضرت اعلی علم دارد؟»
12 اینک اینان شریر هستند که همیشه مطمئن بوده، در دولتمندی افزوده میشوند.
13 یقین من دل خود را عبث طاهر ساخته و دستهای خود رابه پاکی شستهام.