1 ای خداوند مسکن ما تو بودهای، درجمیع نسلها،
2 قبل از آنکه کوهها به وجود آید و زمین ربع مسکون را بیافرینی. از ازل تا به ابد تو خدا هستی.
3 انسان را به غباربرمی گردانی، و میگوییای بنی آدم رجوع نمایید.
4 زیرا که هزار سال در نظر تو مثل دیروزاست که گذشته باشد و مثل پاسی از شب.
5 مثل سیلاب ایشان را رفتهای و مثل خواب شدهاند. بامدادان مثل گیاهی که میروید.
6 بامدادان میشکفد و میروید. شامگاهان بریده و پژمرده میشود.