14 Ach ní luaithe a chuala na haspail Pól agus Barnabas faoi sin ná réab siad a mbaill éadaí, agus chuaigh siad de rúideog amach faoin slua, ag ghlaoch os ard agus á rá leo,
15 “A fheara, cad chuige a ndéanfadh sibh sin? Níl ionainn ach daoine, atá cosúil libhse inár nádúr, agus dea-scéal againn daoibh, chun cúl a chur leis an amadántacht seo agus aghaidh a thabhairt ar an Dia bithbheo ar cruthaitheoir neimhe agus talaimh agus na farraige agus a bhfuil iontu é.
16 Sna glúine a ghabh tharainn ligeadh sé do na ciníocha uile a mbealaí féin a leanúint;
17 cé nach raibh sé gan fianaise a thabhairt air féin, lena ndearna sé de mhaith oraibh, mar d'fhear sé frasa fearthainne oraibh as spéartha neimhe agus thug sé séasúir thorthúla daoibh, agus rinne sé bhur gcroíthe go súgach sách le bia.”
18 Ach i ndiaidh a ndúirt siad leo is le dua mór a choisc siad na daoine ó íobairt a thairiscint dóibh.
19 Ach tháinig Giúdaigh as Antíoc agus Icónium; gur mheall siad na daoine leo, agus chaith siad clocha le Pól agus tharraing siad amach as an gcathair é, agus iad ag meas gur marbh a bhí sé.
20 Ach nuair a chruinnigh na deisceabail ina thimpeall, d'éirigh sé ina sheasamh agus shiúil sé isteach chun na cathrach; agus an lá ina dhiaidh sin chuaigh sé féin agus Barnabas go Derbé.