38 Nuli padha budhalan, yaiku Imam Zadhok, Nabi Natan lan Senapati Benaya bin Yoyadha, kalawan kadherekake dening bala Kreti lan Pleti. Sang Pangeran katitihake ing bihal titihane Sang Prabu Dawud lan kairingake menyang ing Gihon.
39 Imam Zadhok wus ngasta sungu isi lenga saka ing tarub, Sang Pangeran Suleman banjur jinebadan. Sawuse mangkono kalasangka nuli kaunekake sarta rakyat padha alok-alok: “Sugenga Sang Prabu Suleman!”
40 Sang Prabu Suleman tumuli kairingake dening rakyat kabeh, kambi padha ngunekake suling kalawan padha suka pari suka rame, swarane nganti kaya mbelah-mbelahna bumi.
41 Anadene bab iku keprungu dening Sang Pangeran Adhonia lan sakehe para uleman kang padha ndherek, nalika lagi bae rampung anggone padha dhaharan. Bareng Senapati Yoab mireng unining kalasangka, banjur ngunandika: “Ana apa ta dene kutha kok rame temen?”
42 Nalika lagi ngunandika iku, Yonatan putrane Imam Abyatar teka. Sang Pangeran Adhonia nuli ngandika: “Lumebua, sabab kowe iku satriya lan mesthi nggawa kabar becik.”
43 Nanging Yonatan matur marang Pangeran Adhonia: “Boten! Gusti kita Sang Prabu Dawud sampun njumenengaken Pangeran Suleman dados ratu.
44 Sang Prabu sampun dhawuh, supados Imam Zadhok, Nabi Natan saha Senapati Benaya bin Yoyadha, tuwin wadya-bala Kreti lan Pleti sami ngiringna Pangeran Suleman, katitihna ing bihalipun Sang Prabu.