27 Anadene jalarane anggone mbalela marang Sang Prabu iku mangkene: Sang Prabu Suleman lagi mbangun beteng Milo lan ndandosi bedhahing temboke kuthane Sang Prabu Dawud, ramane.
28 Yerobeam iku wong kang pinter; bareng Sang Prabu Suleman mirsa, manawa wong nonoman iku sregep nyambut gawe, wong mau banjur kaangkat dadi lelurahing sakehe pagawean wajib, bubuhane turune Rama Yusuf.
29 Nalika samana ing sawijining dina Yerobeam pinuju metu saka ing kutha Yerusalem banjur dipethukake dening Nabi Ahia saka ing Silo, kang ngagem jubah anyar. Anadene kang ana ing ara-ara kono mung wong loro iku.
30 Nabi Ahia nuli nyepeng jubahe anyar kang diagem mau sarta banjur kasuwek-suwek dadi rolas,
31 lan ngandika marang Yerobeam: “Kowe njupuka suwekan sapuluh kanggo kowe, awit mangkene pangandikane Pangeran Yehuwah, Gusti Allahe Israel: Lah Ingsun bakal nyuwek karajan iku saka ing tangane Suleman sarta Ingsun bakal maringi sira sapuluh taler.
32 Nanging sataler bakal tetep dadi duweke marga saka abdiningSun Dawud lan marga saka Yerusalem, kutha kang Sunpilih saka ing antarane sakehing talere Israel.
33 Dene sababe yaiku anggone wus ninggal Ingsun lan sujud nyembah marang Asytoret, dewa-dewaning wong Sidon, marang Kamos, allahe wong Moab lan marang Milkom, allahe bani Amon, tuwin anggone ora lumaku ing dalan kang Suntedahake kalawan nglakoni apa kang bener ana ing paningalingSun sarta kalawan tansah nindakake sakehe katetepan lan tatananingSun, kayadene Dawud, bapakne.