26 Sang Prabu Yerobeam ngandika ing sajroning panggalih: “Saiki mbokmanawa karajan bakal bali marang tedhake Dawud.
27 Manawa bangsa iku lunga caos kurban sembelehan ana ing padalemaning Sang Yehuwah ing Yerusalem, bangsa iki atine mesthi bakal mbalik marang gustine, yaiku Rehabeam, raja Yehuda.”
28 Sawuse digalih-galih, Sang Prabu banjur yasa pedhet emas lanang loro sarta banjur ngandika marang wong kabeh: “Wus cukup suwe anggonira padha lunga menyang Yerusalem. He Israel, saiki delengen allah-allahira, kang wus nuntun sira metu saka ing tanah Mesir.”
29 Sapi kang siji nuli kapapanake ana ing Betel, dene sijine ana ing Dhan.
30 Bab iku njalari wong banjur nglakoni dosa, awit rakyat nuli padha menyang Betel prelu nyembah marang reca kang siji, lan menyang ing Dhan nyembah marang reca sijine.
31 Sang Prabu uga yasa omah-omah pamujan ana ing tengger-tengger pangurbanan sarta ngangkat wong-wong kadadekake imam saka ing kalanganing rakyat kang dudu trah Lewi.
32 Sawuse mangkono Sang Prabu Yerobeam mranata dina gedhe ing dina kang kaping limalas sasi wolu, kayadene dina gedhe Yehuda, sarta panjenengane piyambak minggah ing undhak-undhakaning misbyah. Kaya mangkono kang katindakake ana ing Betel: panjenengane caos kurban marang pedhet-pedhet kang wus kadamel mau, tuwin banjur paring bubuhan marang para imam tengger pangurbanan kang wus kaedegake.