6 Ing wayah esuk lan sore manuk gagak padha nyaosi roti lan daging marang panjenengane dene ngunjuke saka ing kali kono.
7 Nanging bareng wus sawatara mangsa, kali mau nuli asat, sebab ing nagara kono ora ana udan.
8 Banjur ana pangandikane Sang Yehuwah marang Nabi Elia:
9 “Sira tata-tataa lan mangkata menyang ing Sarfat, kang klebu ing wilayahe Sidon banjur manggona ing kana. Sumurupa, Ingsun wus dhawuh marang sawijining randha supaya menehi pangan marang sira.”
10 Sawuse mangkono panjenengane nuli tata-tata sarta banjur tindak menyang Sarfat. Bareng wus rawuh ing gapuraning kutha iku, ing kono ana randha kang lagi ripik-ripik. Iku nuli dipangandikani: “Aku bok kok jupukake banyu ing kendhi sathithik bae arep dakombe.”
11 Nalika wong wadon iku mangkat arep njupuk banyu, dipangandikani maneh: “Aku bok kokjupukake roti uga sairis bae.”
12 Ature wong wadon mau: “Demi Yehuwah, Gusti Allah panjenengan ingkang gesang, kula saestu boten gadhah roti sanadyan namunga sakedhik, kejawi glepung sagegem wonten ing wadhah kaliyan lisah sakedhik wonten ing guci. Lah sapunika kula saweg nglempakaken kajeng kalih utawi tigang lonjor, lajeng badhe mantuk tuwin ngolah sawontenipun wau kangge kula lan anak kula, saha sasampunipun nedha, kula lajeng sami badhe pejah.”