12 Padha ngundhangake puwasa lan Nabot dilungguhake ana ing ngarepe rakyat.
13 Sawuse mangkono banjur ana wong loro kang teka, yaiku wong dursila, kang lungguh arep-arepan karo Nabot. Wong dursila loro iku nuli nggugatake Nabot ana ing ngarepe rakyat, pangucape: “Nabot punika sampun ngawon-awon Gusti Allah kaliyan Sang Prabu.” Sawuse iku Nabot didhabyang menyang ing sajabaning kutha nuli dibenturi watu nganti mati.
14 Bareng wus mangkono wong-wong tumuli padha kongkonan wong ngunjuki uninga marang Sang Putri Izebel: “Punika Nabot sampun dipun benturi sela ngantos pejah.”
15 Sang Putri Izebel sawuse midhanget, manawa Nabot wus dibenturi watu nganti mati, banjur enggal-enggal munjuk marang Sang Prabu Akhab: “Sumangga, kawula aturi wungu, kawula aturi mundhut kebon angguripun Nabot, tiyang Yizreel punika, kadosdene kagungan dalem, amargi Nabot, ingkang boten purun nyaosaken kebon angguripun dhumateng panjenengan dalem sarana katumbas punika, sampun boten gesang malih, sampun pejah.”
16 Bareng Sang Prabu Akhab midhanget, manawa Nabot wus mati, banjur enggal-enggal wungu lan tindak menyang ing kebon anggure Nabot, wong Yizreel iku, arep dipundhut dadi kagungane.
17 Nanging tumuli ana pangandikane Sang Yehuwah marang Nabi Elia, wong Tisbe iku, mangkene:
18 “Sira mangkata, nemanana Akhab, ratu ing Israel kang ana ing Samaria. Wong iku lagi menyang ing kebon anggure Nabot, arep diepek.