1 Anadene Sang Yefta, wong Gilead iku, prawira lan gagah prakosa, nanging turune wong tuna-susila; ramane sang Yefta iya iku Sang Gilead.
2 Dene garwane Sang Gilead mau iya peputra kakung. Bareng para putrane garwane iku wus padha diwasa banjur padha nundhung Sang Yefta, pangucape: “Kowe ora nduweni pusaka warisan saka kulawargaku, amarga kowe iku anake wong wadon liya.”
3 Mulane Sang Yefta banjur kesah saka ing antarane para sadhereke, sarta manggen ana ing tanah Tob; ana ing kana Sang Yefta kempal karo para wong glandhangan kang padha ngrampog bareng karo panjenengane.
4 Ora antara lawas wong bani Amon padha nglurugi perang nglawan wong Israel.
5 Lan nalika bani Amon nglurugi perang nglawan wong Israel, para panggedhening wong Gilead banjur padha methuk Sang Yefta saka ing tanah Tob.
6 Ature marang Sang Yefta: “Sumangga panjenengan kula aturi dados tetindhih kula nglawan perangipun tiyang bani Amon.”
7 Nanging Sang Yefta mangsuli marang para tuwa-tuwane wong ing Gilead: “Panjenengan rak sami sengit dhateng kula, saha kula panjenengan tundhung saking griyanipun kulawarga kula? Punapaaa dene sareng sapunika nandhang karibedan, panjenengan kok murugi kula?”
8 Para tuwa-tuwaning wong Gilead banjur matur marang sang Yefta: “Pancen, dhateng kula punika sami murugi panjenengan, karsaa tumut kula sami mangsah perang nglawan tiyang bani Amon, panjenengan badhe kula dadosaken pangageng kula, tiyang ing tanah Gilead sedaya.”
9 Wangsulane Sang Yefta marang para tetuwane wong Gilead: “Dados, manawi kula panjenengan bekta wangsul kapurih nglawan perangipun tiyang bani Amon, lan Pangeran Yehuwah ngulungaken mengsah punika ing tangan kula, kula ingkang badhe panjenengan dadosaken pangageng panjenengan?”
10 Wangsulane para tetuwaning wong Gilead marang Sang Yefta: “Sang Yehuwah ingkang dados seksi ingkang miyarsa ing antawisipun panjenengan kaliyan kula. Kula badhe nglampahi kados ing sapangandika panjenengan wau.”
11 Sang Yefta dadine nyarengi lakune para tetuwane wong ing Gilead, banjur dijumenengake dening wong akeh dadi panggedhe lan tetindhihe. Nanging Sang Yefta banjur ngaturake sakehing prakarane ana ing ngarsane Sang Yehuwah, ana ing Mizpa.
12 Sang Yefta banjur nglampahake utusan marang ratune bani Amon, kadhawuhan matur: “Wonten prakawis punapa ing antawisipun panjenengan dalem kaliyan kawula, dene panjenengan dalem kok ngrawuhi kawula merangi bangsa kawula?”
13 Ratune bani Amon tumuli ngandika marang utusane Sang Yefta: “Nalika bangsa Israel bidhal saking tanah Mesir, sampun ngrayud tanah kula saking lepen Arnon, ngantos dumugi ing lepen Yabok lan ngantos dumugi benawi Yarden. Lah sadaya punika panjenengan wangsulaken dhateng kula kanthi patrap ingkang sae.”
14 Nanging Sang Yefta banjur nglampahake utusan maneh marang ratune bani Amon
15 kanthi piweling: “Aturipun Yefta makaten: Tiyang Israel boten ngrayud tanahipun tiyang Moab utawi bani Amon,
16 awit nalika bidhalipun saking tanah Mesir tiyang Israel lajeng sami lumampah medal ing ara-ara samun dumugi ing saganten Teberau lajeng dumugi ing Kadesy.
17 kala samanten tiyang Israel lajeng sami nglampahaken utusan dhateng ratunipun nagari Edom klayan panyuwunan mugi kelilana medal tanah wewengkon dalem, nanging ratu ing nagari Edom boten karsa mirengaken; ugi nglampahaken utusan dhateng ratu ing nagari Moab, dene ratu punika ugi boten marengaken, temahan tiyang Israel lajeng kendel wonten ing Kadesy.
18 Sasampunipun tumunten lumampah wonten ing ara-ara samun, ngubengi tanahipun tiyang Edom kaliyan tiyang Moab wau, ngantos dumugi ing sawetanipun tanah Moab, lajeng sami makuwon wonten ing sabrangipun lepen Arnon, boten ngantos sami ngancik ing tlatah Moab, awit lepen Arnon punnika ingkang dados tapel-watesipun tanah Moab.
19 Tiyang Israel tumunten nglampahaken utusan dhateng Sang Prabu Sihon, ratunipun tiyang Amori, ratu ing Hesybon. Aturipu Israel dhateng panjenenganipun: “Kawula mugi sami kalilana lumampah nglangkungi nagari dalem punika ngantos dumugi ing papan ingkang kawula sedya.
20 Nanging Sang Prabu Sihon boten pitados dhateng tiyang Israel ingkang badhe lumampah nglangkungi tlatahipun punika malah lajeng ngempalaken wadya-balanipun sadaya. Panjenenganipun makuwon wonten ing Yahas, lajeng nempuh perang nglawan tiyang Israel.
21 Nanging Sang Yehuwah, Gusti Allahipun Israel ngulungaken Prabu Sihon dalah sabalanipun sadaya dhateng ing tanganipun tiyang Israel, saha sami dipun soraken temah tiyang Israel ngebroki tanahipun tiyang Amori ingkang manggen wonten ing ngriku.
22 Kanthi makaten satlatahipun tiyang Amori sadaya sami dipun darbeki dening tiyang Israel wiwit ing lepen Arnon ngantos dumugi ing lepen Yabok, saha wiwit ing ara-ara samun ngantos dumugi ing benawi Yarden.
23 Lah sapunika, Sang Yehuwah, Gusti Allahipun Israel sampun ngrebat darbekipun tiyang Amori wau kangge Israel, umatipun. Punapa panjenengan dalem badhe ngrebat nagarinipun punika?
24 Panjenengan dalem punapa boten badhe ndarbeni ingkang dados peparingipun Sang Kamos, allah panjenengan dalem? Makaten ugi kawula, inggih ngebeki sadaya ingkang sampun karebat dening Pangeran Yehuwah, Gusti Allah kawula kangge kawula sadaya.
25 Tuwin malih panjenengan dalem punapa nglangkungi saenipun Sang Prabu Balak, bin Zipor, ratunipun bangsa Moab? Panjenenganipun punapa nate mundhut wewenangipun bangsa Israel? Punapa inggih nate nglawan perang?
26 Sampun antawis tigang atus taun tiyang Israel anggenipun sami manggen wonten ing Hesybon sawewengkonipun, kaliyan ing Aroer sawewengkonipun, tuwin wonten ing sakathahipun kitha ing sakiwa-tengenipun lepen Arnon, punapaa dene kitha wau boten panjenengan dalem rebat kala samanten?
27 Dados kawula boten gadhah kalepatan dhumateng panjenengan dalem, nanging panjenengan dalem ingkang damel piawon dhumateng kawula, sarta nempuh perang nglawan kawula. Sang Yehuwah ingkang jumeneng Hakim punika, mugi ngadilana ing antawisipun tiyang Israel kaliyan tiyang bani Amon.”
28 Nanging ratune bani Amon iku ora karsa ndhahar ature Sang Yefta marang panjenengane lumantar para utusan.
29 Ing kono Sang Yefta banjur katedhakan ing Rohe Pangeran Yehuwah, tumuli ngideri tanah Gilead lan Manasye, banjur nglangkungi Mizpa ing tanah Gilead lan saka ing Mizpa ing Gilead mau nuli tindak menyang ing dhaerahe bani Amon.
30 Sang Yefta tumuli nglairake nadar marang Pangeran Yehuwah, unjuke: “Manawi saestu Paduka ngulungaken tiyang bani Amon dhateng ing tangan kawula,
31 punapa kemawon ingkang medal rumiyin saking korinipun griya kawula, methukaken kawula, samangsa kawula mantuk klayan wilujeng saking ngajengipun tiyang bani Amon, punika badhe dados sesengkeranipun Sang Yehuwah, badhe kawula saosaken dados kurban obaran.”
32 Sang Yefta tumuli nglajengake tindake nglurug nglawan bani Amon, lan iku banjur padha diulungake ing astane dening Sang Yehuwah.
33 Mungsuhe padha kagecak kang luwih banget wiwit ing Aroer nganti tutug ing sacedhake Minit, -- kuthane kehe rong puluh -- malah ngnati tutug ing Abel-Keramim. Kaya mangkono bani Amon padha diesorake ana ing ngarepane wong Israel.
34 Sarawuhe Sang Yefta ana ing Mizpa nyelaki daleme, putrane putri medal methukake klawan tetrebangan lan beksa. Dene putrane iku ontang-anting; ora ana maneh putrane kang liya kakung utawa putri.
35 Bareng mirsani putrane mau, banjur nyuwek pangagemane sarta ngandika: “Adhuh lae anakku, engger, atiku remuk rempu marga saka kowe, dene kok kowe iku kang nekakake bilai marang aku; lah aku wus duwe ujar marang Sang Yehuwah lan ora kena dakselaki.”
36 Ature kang putra marang Sang Yefta: “Dhuh, rama, manawi panjenengan sampun nglairaken nadar konjuk dhumateng Sang Yehuwah, inggih sumangga kula panjenengan punapakaken kemawon, ingkang laras kaliyan nadar panjenengan punika, amargi Sang Yehuwah sampun malesaken panjenengan ing sakatogipun dhateng mengsah panjenengan, bani Amon.”
37 Sarta maneh ature marang kang rama: “Kula mugi kelilana nglampahi saprakawis punika: mugi panjenengan paringi inah kalih wulan, supados kula sageda kesah dhateng pareden kaliyan mitra-mitra kula estri prelu badhe nangisi anggen kula dados prawan.”
38 Wangsulane Sang Yefta: “Iya mangkata!” Banjur diparingi inah rong sasi; kang putra tumuli tindak karo mitra-mitrane wadon menyang ing pagunungan muwuni anggone dadi prawan.
39 Sawuse rong sasi banjur kondur menyang ing daleme kang rama, dene kang rama tumuli ngluwari nadare kang wus dilairake tumrap kang putra mau; kang putra mau dadine ora nglakoni krama. Lan iku dadi adat ing Israel:
40 Para prawan ing Israel saben taun padha lunga nangisi putrane Sang Yefta, wong Gilead, lawase patang dina sajroning sataun.