16 Karetane perang lan balane banjur dioyak dening Sang Barak nganti tutug ing Haroset-Hagoyim; balane Sang Sisera kabeh padha nemu tiwas dening landheping pedhang, ora ana kang oncat siji-sijia.
17 Nanging Senapati Sisera anggone keplajeng kalawan dharat mau menyang ing kemahe Ibu Yael, garwane Sang Heber, wong Keni, amarga Prabu Yabin, ratu ing Hasor iku rukun karo kulawangsane Sang Heber, wong Keni mau.
18 Ibu Yael banjur metu mapagake Sang Sisera sarta matur: “Bendara, panjenengan kula aturi mampir lumebet, sampun kuwatos.” Senapati Sisera tumuli mampir lumebet, banjur disingebi kamli.
19 Panjenengane banjur ngandika: “Bok kula panjenengan paringi ngombe toya sakedhik, awit kula ngelak sanget.” Ibu Yael banjur mbukak impes isi puwan, Sang Sisera diaturi ngunjuk, banjur disingebi maneh.
20 Senapati Sisera ngandika maneh marang Ibu Yael: “Panjenengan kula aturi nengga korining kemah lan manawi wonten tiyang dhateng pitaken: Ing ngriki punapa wonten tiyang, panjenengan wangsuli: Boten wonten.”
21 Nanging Ibu Yael, garwane Sang Heber mau mendhet pathoking kemah sarta nyepeng palu, tumuli alon-alon nyelaki Senapati Sisera, pathok mau dianjingake ing pilingane nganti tembus tumanceb ing bumi, amarga Sang Sisera lagi sare kepati, sarta sayah temah dadi lan sedane.
22 Ing wektu semana Sang Barak kang ngoyak-oyak Sang Sisera banjur rawuh. Ibu Yael tumuli medal methukake Barak lan diaturi: “Sumangga panjenengan kula tedahi tiyang ingkang panjenengan oyak.” Sang Barak banjur lumebet ing panggonane, lah Sang Sisera gumuling wus seda, pathoke isih tumanceb ing pilingane.