40 Esuke isih repet-repet banjur padha tangi, sumedya munggah ing pucake gunung, ature: “Lah sapunika kula sami badhe majeng nglurug ing panggenan ingkang kadhawuhaken dening Pangeran Yehuwah, kula pancen sampun sami damel dosa.”
41 Nanging pangandikane Nabi Musa: “Yagene kowe padha arep nglirwakake pangandikane Pangeran Yehuwah? Sedyamu mangkono mau ora bisa kelakon.
42 Aja padha nglurug, marga Sang Yehuwah mesthi ora nunggil karo kowe, aja nganti kowe padha kagecak dening mungsuhmu,
43 awit wong Amalek lan wong Kanaan padha ana ing ngarepmu kono, lan kowe bakal padha tiwas dening pedhang; awitdene kowe wus padha nyingkur marang Pangeran Yehuwah, dadine Sang Yehuwah iya ora bakal nunggil karo kowe.”
44 Ewadene wong-wong mau padha nekad munggah ing pucake gunung, nanging pethining prasetyane Sang Yehuwah lan Nabi Musa ora mingked saka papan palereban.
45 Wong Amalek lan wong Kanaan kang padha manggon ing pagunungan kono banjur padha mudhun lan nempuh marang wong-wong mau, temah padha keplayu nganti tutug ing Horma.