20 Karomaneh pangandikane Pangeran Yehuwah marang Imam Harun: “Ana ing nagarane sira ora bakal oleh tanah pusaka lan ora bakal oleh panduman ana ing tengahe; Ingsun kang dadi pandumanira sarta pusakanira ana ing tengahe wong Israel.
21 Mungguh wong bani Lewi, lah iku padha Sunparingi sakehe pisungsunge prasepuluhan wong Israel minangka pusaka, kanggo pituwase ayahan kang dilakoni, yaiku kuwajibane ana ing Tarub Pasewakan.
22 Dene wong Israel aja ana maneh kang nyedhaki Tarub Pasewakan, satemah ndadekake dosane lan banjur nemahi pati,
23 mung wong bani Lewi kang padha nglakonana ayahane ana ing Tarub Pasewakan, lan iku padha nyanggaa apa kang dadi kaluputane; iku dadia pranatan kanggo ing salawase nganti ing saturun-turunira; wong iku ora bakal padha oleh bumi pusaka ana ing tengahe wong Israel;
24 awitdene pisungsung prasepuluh kang disaosake dening wong Israel marang Pangeran Yehuwah, minangka panduman mligi, iku Sunparingake marang para bani Lewi minangka pusakane, mulane wus padha Sunpangandikani: Ora bakal oleh bumi pusaka ana ing tengahe wong Israel.”
25 Pangeran Yehuwah ngandika marang Nabi Musa:
26 “Sira kandhaa marang para wong bani Lewi, padha tuturana: Samangsa sira padha nampani pisungsung prasepuluhan saka wong Israel, kang wus Sunparingake marang sira dadi pusakanira, sira banjur padha nyaosna saperangane iku konjuk marang Sang Yehuwah minangka pisungsung-mligi, saprasepuluhe pisungsung prasepuluhan iku.