29 Kongen spurde: «Står det bra til med Absalom, guten min?» Akima’as svara: «Eg såg at det var stort oppstyr då Joab sende kongstenaren og meg av stad; men eg veit ikkje kva det var.»
30 Kongen sa: «Gå til sides og venta der!» Så gjekk han til sides og vart ståande.
31 Med det same kom nubiaren og sa: «Her er ein god bodskap, herre konge! I dag har Herren hjelpt deg til din rett og fria deg frå alle dei som hadde reist seg mot deg.»
32 Kongen spurde: «Står det bra til med Absalom, guten min?» Nubiaren svara: «Herre konge, gjev det må gå fiendane dine og alle som reiser seg mot deg og vil skada deg, som det gjekk guten!»
33 Då vart kongen så ille ved at han skalv. Han gjekk opp i romet over porten og gret. Og alt medan han gjekk, ropa han: «Absalom, son min, Absalom, son min, son min! Gjev eg hadde døytt i din stad! Absalom, son min, son min!»