1 Då Herren hadde fria David frå alle fiendane hans og frå Saul, kvad han denne songen for Herren.
2 Han sa:Herren er mitt berg og mi borg, ¬min utfriar,
3 min Gud, mitt fjell ¬som eg flyr til.Han er mitt skjold, ¬mitt frelsehorn og mitt vern,mi livd, min hjelpar ¬som friar meg frå vald.
4 Eg kallar på Herren, ¬han som får lovsong,og eg vert frelst ¬frå mine fiendar.
5 Dødens brotsjøar ¬braut ikring meg,undergangsstraumane ¬skræmde meg.
6 Helheims reip ¬snørte seg om meg,dødens snarer låg i min veg.
7 Då kalla eg på Herren ¬i mi naudog ropa til min Gud.Han høyrde mi røyst ¬frå sitt tempel,til hans øyra nådde mitt rop.
8 Då skalv og riste jorda,himmelens grunnvollar skok,dei skalv fordi han var harm.
9 Røyk steig opp or hans nase,øydande eld or hans munn;gneistar og glør fór ut frå han.
10 Han senka himmelen ¬og steig nedmed svarte skyer ¬under sine føter.
11 Sitjande på kjerubar flaug han,kom til synes ¬på vengene åt vinden.
12 Han gjorde mørkret til sitt telt,og kring seg hadde han ¬svarte, regntunge skyer.
13 Frå stråleglansen framføre hanfór det ut gneistar og glør.
14 Herren torna frå himmelen,Den Høgste lét røysta si lyda.
15 Han skaut sine piler ¬og spreidde mine fiendar,han sende lyn og skræmde dei.
16 Rennene på havbotnen ¬kom til synes,grunnvollane under jorda ¬viste segdå Herren truga,ja, bles og fnyste av vreide.
17 Han rette ut si hand frå det høge ¬og greip meg,drog meg opp ¬or det djupe vatnet.
18 Han berga meg ¬frå min mektige fiende,frå motstandarar ¬som var meg for sterke.
19 Dei gjekk imot meg ¬på ulukkedagen,men Herren var ei støtte ¬for meg.
20 Han førte meg ut i ope lendeog fria meg ut, ¬for han har meg kjær.
21 Herren gjorde vel imot meg ¬for mi rettferd,han lønte meg ¬fordi mine hender var reine.
22 For eg hadde halde meg ¬til Herrens vegarog ikkje falle frå min Gud ¬i vondskap.
23 Alle hans lover ¬hadde eg for augaog veik ikkje av frå hans bod.
24 For han var eg heil i mi ferdog akta meg vel, ¬så eg ikkje synda.
25 Herren lønte meg for mi rettferd,då han såg at eg var rein.
26 Du er trufast ¬mot den som er trufast,heilhjarta ¬mot kvar heilhjarta krigar.
27 Du viser deg rein mot ¬den reine,men vrang mot den svikefulle.
28 Du frelser dei hjelpelause,men vender deg mot dei stolte ¬og audmykjer dei.
29 Ja, du er mitt ljos, Herre,Herren lyser opp i mitt mørker.
30 Med deg kan eg storma ¬mot ein krigarflokk,med Guds hjelp ¬kan eg springa over murar.
31 Guds veg er fullkomen,Herrens ord er reint.Han er eit skjold for allesom flyr til han.
32 For kven er Gud ¬forutan Herren,og kven er eit berg ¬om ikkje vår Gud?
33 Gud er mitt sterke vern;han gjer mi ferd ulastande.
34 Han gjev meg føter som ei hindog lèt meg stå på høgdene.
35 Han lærer opp mine hender ¬til strid,mine armar til å spenna ¬bronsebogen.
36 Du gjev meg di frelse til skjold,bøyer deg ned og gjer meg stor.
37 Du jamnar veg for mine steg,og mine okle er støe.
38 Eg jagar mine fiendar ¬og slettar dei ut,eg snur ikkje ¬før eg har gjort ende på dei.
39 Eg gjer ende på dei ¬og rydjar dei ut,så dei ikkje kan reisa seg,men ligg under føtene mine.
40 Du rustar meg ¬med styrke til stridenog tvingar mine motstandarar ¬i kne.
41 Du slår mine fiendar på flukt,eg rydjar ut dei som hatar meg.
42 Dei ser seg om, ¬men det er ingen som bergar,dei ropar til Herren, ¬han svarar dei ikkje.
43 Eg knuser dei ¬som støv på jorda,trør og trakkar dei ned ¬som avfall i gata.
44 Du berga meg ¬då folket mitt låg i strid,heldt meg oppe ¬som hovding over folkeslag.Folk eg ikkje kjende, ¬må tena meg;
45 framande kryp for meg,dei lyder berre dei høyrer ¬om meg.
46 Ja, dei framande er utmødde,skjelvande kjem dei ¬ut or sine borger.
47 Herren lever! ¬Mitt berg vere lova!Opphøgd vere den sterke Gud, ¬min frelsar.
48 Gud gjev meg hemnog legg folkeslag under meg.
49 Han friar meg frå mine fiendar,ja, lyfter meg høgt ¬over mine motstandararog bergar meg frå valdsmenn.
50 Difor lovar eg deg ¬mellom folka, Herre,og prisar ditt namn med song.
51 Han gjev sin konge store sigrar,han er trufast ¬mot den han har salva,mot David og hans ætt ¬til evig tid.