41 Du slår mine fiendar på flukt,eg rydjar ut dei som hatar meg.
42 Dei ser seg om, ¬men det er ingen som bergar,dei ropar til Herren, ¬han svarar dei ikkje.
43 Eg knuser dei ¬som støv på jorda,trør og trakkar dei ned ¬som avfall i gata.
44 Du berga meg ¬då folket mitt låg i strid,heldt meg oppe ¬som hovding over folkeslag.Folk eg ikkje kjende, ¬må tena meg;
45 framande kryp for meg,dei lyder berre dei høyrer ¬om meg.
46 Ja, dei framande er utmødde,skjelvande kjem dei ¬ut or sine borger.
47 Herren lever! ¬Mitt berg vere lova!Opphøgd vere den sterke Gud, ¬min frelsar.