10 Han kjem aldri att til sitt hus,heimstaden kjenner han ikkje.
11 Så legg eg heller ikkje band på min munn.Eg vil tala med angst i anden,klaga i bitter sjelekval.
12 Er eg eit hav eller eit sjøuhyresidan du set vakt over meg?
13 Eg seier: «Leiet får vera mi trøyst,lat senga bera mi klage.»
14 Då skremmer du meg med draumar,med syn gjer du meg redd.
15 Aller helst vil eg kvelast.Heller døden enn denne kroppen!
16 Eg vil ikkje, vil ikkje leva for alltid!Lat meg vera! Dagane mine er forgjengelege.