28 Likevel fryktar eg smertene,eg veit at du ikkje frikjenner meg.
29 Eg blir jo dømd skuldig,kvifor då streva til inga nytte?
30 Om eg vaska meg i snøvatnog reinsa hendene med lut,
31 kastar du meg i gjørmegravaså kleda mine avskyr meg.
32 Ja, han er ikkje eit menneske som eg,så eg kan gje han svarog vi kan møtast i retten.
33 Det finst ingen dommarsom kan leggja handa på oss begge.
34 Heldt han kjeppen sin borte frå megså redslene hans ikkje skremde meg,