22 Ajo që u mboll mes ferrash është ai njeri që e dëgjon fjalën, por shqetësimet e kësaj jete dhe joshja e pasurisë ia zënë frymën fjalës dhe e bëjnë të pafrytshme.
23 Ajo që u mboll në tokë të mirë, është ai njeri që e dëgjon fjalën dhe e kupton. Ai jep fryt dhe prodhon njëri njëqindfish, tjetri gjashtëdhjetë e tjetri tridhjetë».
24 Pastaj u tregoi një shëmbëlltyrë tjetër:«Mbretëria e qiejve i ngjan një njeriu që mbolli farën e mirë në fushën e vet,
25 por ndërsa njerëzit po flinin, erdhi armiku i tij dhe mbolli egjër në mes të grurit e u largua.
26 Kështu, kur bimët u rritën e dhanë fryt, atëherë u duk edhe egjra.
27 Shërbëtorët e të zotit të shtëpisë erdhën e i thanë: “Zotëri, a nuk mbolle farë të mirë në fushën tënde? Nga na doli egjra?”.
28 Ai u tha: “Këtë e ka bërë armiku.”Shërbëtorët i thanë: “A do që të shkojmë e ta mbledhim?”.