1 Farisenjtë dhe skribët erdhën te Jezui nga Jerusalemi dhe i thanë:
2 «Përse dishepujt e tu e shkelin traditën e të parëve? Ata nuk i lajnë duart kur hanë».
3 Jezui u përgjigj:«Po ju, pse e shkelni urdhërimin e Perëndisë për hir të traditës suaj?
4 Se Perëndia ka thënë: Ndero babanë tënd e nënën tënde dhe kush flet keq për babanë e nënën, të dënohet me vdekje.
5 Por ju thoni: “Kush i thotë babait apo nënës se ndihmën që do t’ju jepja juve po ia kushtoj Perëndisë,
6 ai është i çliruar nga detyrimi për të nderuar babanë.” Kështu, për shkak të traditës suaj keni shfuqizuar fjalën e Perëndisë.
7 Hipokritë! Mirë profetizoi Isaia për ju, kur tha:
8 Ky popull më nderon me buzë, por zemrat e tyre janë larg meje.
9 Më kot më nderojnë, përderisa japin si mësim të Zotit urdhrat e njerëzve.»
10 Pastaj e thirri turmën pranë vetes dhe tha: «Dëgjoni e merrni vesh!
11 Njeriun nuk e ndot çfarë hyn në gojë, por e ndot ajo që del prej saj».
12 Atëherë erdhën dishepujt e i thanë: «A e di se farisenjtë janë skandalizuar kur e kanë dëgjuar këtë gjë?».
13 Jezui u përgjigj: «Çdo bimë që nuk është mbjellë nga Ati im, do të shkulet me gjithë rrënjë.
14 Lërini ata! Ata janë të verbër që udhëheqin të verbër. Nëse një i verbër i prin një të verbri tjetër, do të bien të dy në gropë».
15 Por Pjetri i tha: «Na e shpjego këtë shëmbëlltyrë».
16 Jezui tha:«Ende nuk e keni kuptuar?
17 A nuk e dini se çfarë hyn në gojë, kalon në bark e pastaj jashtëqitet?
18 Ndërsa çfarë del nga goja rrjedh nga zemra dhe kjo e ndot njeriun.
19 Nga zemra dalin mendimet e këqija, vrasjet, tradhtitë bashkëshortore, kurvëritë, vjedhjet, dëshmitë e rreme dhe fyerjet.
20 Këto e ndotin njeriun dhe jo ngrënia me duar të palara».
21 Jezui u largua që andej e shkoi në rrethinat e Tirit e të Sidonit.
22 Dhe ja, një grua kananease nga ajo krahinë shkoi dhe i tha me zë të lartë: «Ki mëshirë për mua, o Zot, Biri i Davidit, se vajzën time e ka pushtuar keq djalli».
23 Por Jezui nuk iu përgjigj. Dishepujt e tij iu afruan e i thanë: «Largoje atë, se na vjen nga pas duke bërtitur».
24 Ai u përgjigj: «Unë jam dërguar vetëm te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit».
25 Por ajo erdhi, i ra në gjunjë e i tha: «O Zot, më ndihmo!».
26 Ai iu përgjigj: «Nuk është mirë të marrësh bukën e fëmijëve e t’ua hedhësh qenve».
27 Ajo i tha: «Po, o Zot, por edhe qentë hanë thërrimet që bien nga tryeza e të zotëve».
28 Pastaj Jezui iu përgjigj: «O grua, i madh është besimi yt! Le të bëhet ashtu siç dëshiron». Vajza e saj u shërua që në atë çast.
29 Jezui u largua që andej dhe shkoi bregut të Liqenit të Galilesë. U ngjit në mal dhe u ul aty.
30 Turma të mëdha erdhën tek ai duke sjellë me vete të çalë, të verbër, të gjymtuar, memecë e shumë të tjerë. I ulën te këmbët e tij dhe ai i shëroi.
31 Kështu turmat u mrekulluan kur panë memecët që po flisnin, të gjymtuarit që shëroheshin, të çalët që ecnin, të verbërit që shikonin dhe përlëvduan Perëndinë e Izraelit.
32 Pastaj Jezui thirri pranë vetes dishepujt dhe u tha: «Më dhimbset turma, sepse kanë tri ditë që rrinë me mua e nuk kanë asgjë për të ngrënë. Nuk dua t’i lë të shkojnë të uritur e të mbeten rrugës».
33 Dishepujt i thanë: «Ku do ta gjejmë ne gjithë atë bukë në shkretëtirë për të ushqyer tërë këtë turmë?».
34 Jezui i pyeti: «Sa bukë keni?». Ata iu përgjigjën: «Shtatë bukë dhe disa peshq të vegjël».
35 Pasi urdhëroi turmën të ulej përdhe,
36 mori shtatë bukët dhe peshqit, tha lutjen e falënderimit, i theu bukët, ua dha dishepujve dhe dishepujt ua dhanë turmave.
37 Të gjithë hëngrën e u ngopën dhe morën me vete shtatë shporta me copat që tepruan.
38 Ata që hëngën ishin katër mijë burra, përveç grave e fëmijëve.
39 Jezui i shpërndau turmat, hipi në varkë e shkoi në krahinën e Magadanit.