Mateu 22 ALNT

Shëmbëlltyra e dasmës

1 Jezui filloi t’u fliste përsëri me shëmbëlltyra:

2 «Mbretëria e qiejve i ngjan mbretit që bëri dasmë për të birin.

3 Ai dërgoi shërbëtorët e vet për të thirrur ata që ishin ftuar në dasmë, por këta nuk donin të vinin.

4 Përsëri dërgoi shërbëtorë të tjerë dhe u tha: “U thoni të ftuarve, gostia është gati. Demat e bagëtitë e majmura i kam therur dhe gjithçka është përgatitur. Ejani në dasmë.”

5 Por këta nuk ua vunë veshin dhe shkuan kush në arën e vet e kush për punët e veta,

6 ndërsa të ftuarit e tjerë i kapën shërbëtorët, i rrahën dhe i vranë.

7 Mbreti u zemërua dhe dërgoi ushtarët e vet, që i vranë ata vrasës dhe i vunë zjarrin qytetit të tyre.

8 Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: “Dasma është gati, por të ftuarit nuk ishin të denjë,

9 prandaj dilni nëpër udhëkryqe dhe ftoni në dasmë këdo që të gjeni.”

10 Shërbëtorët dolën nëpër rrugë dhe mblodhën të gjithë ata që gjetën, të këqij e të mirë; kështu dhoma e dasmës u mbush plot.

11 Po kur hyri për të parë të ftuarit, mbreti pa një njeri që nuk ishte i veshur si për dasmë

12 dhe i tha: “Mik, si ke hyrë këtu pa rrobën e dasmës?”. Ai nuk e hapi gojën.

13 Pastaj mbreti u tha shërbëtorëve: “Lidheni këmbë e duar dhe hidheni përjashta në errësirë. Atje do të ketë vajtim e kërcëllimë dhëmbësh.”

14 Shumë janë të thirrur, por pak të zgjedhur».

Taksa e Cezarit

15 Pastaj farisenjtë shkuan e u këshilluan si ta zinin Jezuin në kurth për ndonjë fjalë.

16 Kështu dërguan te Jezui dishepujt e tyre dhe disa herodianë, që i thanë: «Mësues, e dimë se je i vërtetë dhe se u mëson të tjerëve me vërtetësi udhën e Perëndisë, pa pyetur për njeri dhe pa u ndikuar nga askush.

17 Na thuaj, pra, çfarë mendon, a është e lejueshme t’i paguhen taksat Cezarit, apo jo?».

18 Por Jezui, duke e njohur ligësinë e tyre, u tha: «Përse më vini në provë, o hipokritë?

19 Ma tregoni monedhën e taksës». Ata i sollën një monedhë.

20 Jezui u tha: «E kujt është kjo figurë e ky mbishkrim?».

21 Ata i thanë: «Të Cezarit». Atëherë Jezui u tha: «Jepini, pra, Cezarit ç’është e Cezarit dhe Perëndisë ç’është e Perëndisë».

22 Kur e dëgjuan këtë, ata u mrekulluan. Pastaj e lanë Jezuin dhe ikën që andej.

Diskutimi për ngjalljen

23 Po atë ditë erdhën te Jezui disa saducenj. Këta thonë se nuk ka ngjallje, prandaj e pyetën:

24 «Mësues, Moisiu ka thënë: Nëse një njeri vdes pa lënë fëmijë, vëllai i tij duhet të martohet me të venë për t’i dhënë trashëgimtarë të vëllait.

25 Na ishin shtatë vëllezër. I pari u martua, vdiq pa lënë fëmijë dhe i la të venë vëllait të vet.

26 Kështu ndodhi me të dytin, të tretin, e deri te i shtati.

27 Pas të gjithë atyre vdiq edhe gruaja.

28 Pas ngjalljes, gruaja e cilit prej të shtatëve do të jetë ajo, meqenëse të gjithë e patën për grua?».

29 Por Jezui u përgjigj:«Gaboheni, sepse nuk njihni as Shkrimet e shenjta, as fuqinë e Perëndisë.

30 Pas ngjalljes njerëzit as nuk do të martohen, as nuk do të martojnë, por do të jenë si engjëjt në qiell.

31 Për sa i përket ngjalljes së të vdekurve, a nuk e keni lexuar çfarë ju ka thënë Perëndia:

32 Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe Perëndia i Jakobit. Ai nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve».

33 Dhe turmat mahniteshin kur dëgjonin mësimin e tij.

Urdhërimi i madh

34 Kur dëgjuan se Jezui ua kishte mbyllur gojën saducenjve, farisenjtë u mblodhën

35 dhe njëri prej tyre, një mësues i ligjit të Moisiut, e pyeti për ta zënë në kurth:

36 «Mësues, cili është urdhërimi më i madh i ligjit të Moisiut?».

37 Jezui i tha:«Duaje Zotin, Perëndinë tënd me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd dhe me gjithë mendjen tënde.

38 Ky është urdhërimi më i madh dhe i pari.

39 Dhe urdhërimi i dytë, i ngjashëm me këtë, është: Duaje tjetrin si veten.

40 Nga këto dy urdhërime varen tërë ligji i Moisiut dhe profetët».

Biri i Davidit

41 Ndërsa farisenjtë ishin të mbledhur së bashku, Jezui i pyeti:

42 «Çfarë mendoni për Krishtin? Biri i kujt është?».Ata i thanë: «Biri i Davidit».

43 Jezui u tha: «Si vallë, i frymëzuar nga Shpirti i Shenjtë, Davidi e quan atë Zot kur thotë:

44 I tha Zoti Zotit tim: ulu në të djathtën time derisa t’i vë armiqtë e tu nën këmbët e tua?

45 Nëse Davidi e quan Krishtin Zot, si mund të jetë ai Biri i Davidit?».

46 Askush nuk mundi t’i përgjigjej qoftë edhe me një fjalë. Që nga ajo ditë askush nuk guxoi ta pyeste më.

kapitujt

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28