7 ทั่วทั้งโลกก็หยุดพักและสงบอยู่เขาทั้งหลายโห่ร้องด้วยความยินดี
8 ต้นสนสามใบก็เปรมปรีดิ์เพราะเจ้าด้วยต้นสนสีดาร์แห่งเลบานอนกล่าวว่า‘ตั้งแต่เจ้าตกต่ำก็ไม่มีคนตัดไม้ขึ้นมาหาเรา’
9 แดนคนตายเบื้องล่างก็ตื่นเต้นเพื่อต้อนรับเจ้าเมื่อเจ้ามามันปลุกให้พวกคนตายมารับเจ้าคือทุกคนที่เคยเป็นผู้นำของแผ่นดินโลกมันทำให้พวกที่เคยเป็นพระราชาของประชาชาติทั้งหลายลุกขึ้นมาจากบัลลังก์ของพวกเขา
10 พวกเขาทุกคนจะพูดและกล่าวแก่เจ้าว่า‘เจ้ากลายเป็นคนอ่อนแอเหมือนเราด้วยเจ้าก็เป็นเหมือนอย่างเรา’
11 ความโอ่อ่าของเจ้าถูกนำลงมาถึงแดนคนตายพร้อมกับเสียงพิณของเจ้าตัวดักแด้จะเป็นที่นอนอยู่ใต้ตัวเจ้าและตัวหนอนจะเป็นผ้าห่มของเจ้า
12 “โอ เจ้าร่วงลงจากฟ้าสวรรค์อย่างไรหนอเจ้าผู้ส่องแสง คือโอรสแห่งรุ่งอรุณเจ้าถูกเหวี่ยงลงมายังพื้นดินอย่างไรหนอเจ้าผู้ทำให้ประชาชาติทั้งหลายตกต่ำ
13 เจ้าเองรำพึงในใจของเจ้าว่า‘ข้าจะขึ้นไปยังฟ้าสวรรค์ข้าจะตั้งพระที่นั่งของข้าเหนือดวงดาวทั้งหลายของพระเจ้าข้าจะนั่งบนขุนเขาแห่งการชุมนุมณ สุดปลายอุดรอันไกลโพ้น