1 ดูเถิด พระราชาองค์หนึ่งจะปกครองด้วยความชอบธรรมและบรรดาเจ้านายจะครอบครองด้วยความยุติธรรม
2 และผู้หนึ่งจะเป็นเหมือนที่กำบังจากลมแรงเหมือนที่คุ้มกันจากพายุฝนเหมือนธารน้ำทั้งหลายในที่กันดารเหมือนร่มเงาของศิลามหึมาในแผ่นดินที่แห้งแล้ง
3 แล้วดวงตาของพวกที่เห็นจะไม่ปิดและหูของคนที่ฟังจะได้ยิน
4 จิตใจของคนหุนหันจะเข้าใจและลิ้นของคนติดอ่างจะพูดฉะฉานและชัดเจน
5 เขาจะไม่เรียกคนโง่ว่าคนสูงศักดิ์อีกหรือเรียกคนพาลว่าเป็นคนน่านับถือ
6 เพราะคนโง่พูดความโฉดเขลาและใจของเขาก็ปองความชั่วเพื่อทำการอธรรมและเพื่อพูดเรื่องไม่ถูกต้องเกี่ยวกับพระยาห์เวห์เพื่อทำคนหิวให้อดอยากและไม่ให้คนกระหายได้ดื่ม
7 อุบายของคนพาลก็ชั่วร้ายเขาวางแผนแต่การเลวร้ายเพื่อทำลายคนจนด้วยถ้อยคำเท็จแม้ว่าคำร่ำร้องของคนขัดสนนั้นเที่ยงธรรม
8 แต่ผู้สูงศักดิ์ก็ทำแต่สิ่งที่สูงส่งเขาดำรงอยู่ด้วยสิ่งที่สูงส่ง
9 พวกผู้หญิงที่อยู่อย่างพออกพอใจนั้น จงตั้งใจฟังเสียงข้าพเจ้าบรรดาบุตรีที่อยู่อย่างมั่นใจนั้น จงเงี่ยหูฟังคำข้าพเจ้า
10 อีกเพียงสักปีกว่าๆหญิงที่อยู่อย่างมั่นใจจะสะดุ้งตัวสั่นเพราะไร่องุ่นจะหมดสิ้นฤดูเก็บผลไม้จะไม่มาถึง
11 หญิงที่อยู่อย่างพออกพอใจเอ๋ย จงตัวสั่นเจ้าผู้อยู่อย่างมั่นใจเอ๋ย จงสะดุ้งตัวสั่นจงแก้ผ้า และปล่อยตัวล่อนจ้อนแล้วเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้
12 จงทุบอกด้วยเรื่องไร่นาแสนสุขด้วยเรื่องเถาองุ่นผลดก
13 ด้วยเรื่องที่ดินชนชาติของเราซึ่งงอกแต่หนามใหญ่และหนามย่อยด้วยเรื่องบรรดาบ้านเรือนที่ชื่นบานภายในนครรื่นเริง
14 เพราะว่าพระราชวังจะถูกทอดทิ้งเมืองที่มีคนหนาแน่นจะถูกทิ้งร้างเนินเขาและหอคอยจะกลายเป็นถ้ำตลอดไปกลายเป็นที่ที่ชื่นบานของลาป่าและเป็นลานหญ้าของฝูงแพะแกะ
15 จนกว่าจะทรงเทพระวิญญาณจากเบื้องบนลงมาบนเราแล้วถิ่นทุรกันดารจะกลายเป็นสวนผลไม้และสวนผลไม้นั้นจะถือเสมือนว่าเป็นป่า
16 แล้วความยุติธรรมจะอาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดารและความชอบธรรมพักอยู่ในสวนผลไม้
17 ผลงานของความชอบธรรมจะเป็นสันติสุขและผลลัพธ์ของความชอบธรรมคือความเงียบสงบและความวางใจเป็นนิตย์
18 ชนชาติของข้าพเจ้าจะอาศัยในที่อยู่แห่งสันติสุขในบ้านเรือนปลอดภัยและในที่พักสงบ
19 แม้ป่าพังทลายเมื่อลูกเห็บตกและเมืองจะยุบลงอย่างสิ้นเชิง
20 ความสุขจะมีกับพวกท่านที่หว่านอยู่ข้างห้วงน้ำทั้งปวงผู้ปล่อยให้ตีนวัวและตีนลาอยู่อย่างอิสระ