1 แต่บัดนี้ ยาโคบเอ๋ย พระยาห์เวห์ผู้ทรงสร้างท่านอิสราเอลเอ๋ย พระองค์ผู้ทรงปั้นท่านตรัสดังนี้ว่า“อย่ากลัวเลย เพราะเราได้ไถ่เจ้าแล้วเราได้เรียกเจ้าตามชื่อ เจ้าเป็นของเรา
2 เมื่อเจ้าลุยข้ามน้ำ เราจะอยู่กับเจ้าและเมื่อข้ามแม่น้ำ มันจะไม่ท่วมเจ้าเมื่อเจ้าเดินผ่านไฟ เจ้าจะไม่ถูกไหม้และเปลวเพลิงจะไม่เผาเจ้า
3 เพราะเราคือยาห์เวห์เป็นพระเจ้าของเจ้าองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลผู้ช่วยให้รอดของเจ้าเราให้อียิปต์เป็นค่าไถ่ของเจ้าให้คูชและเสบาเพื่อแลกกับเจ้า
4 เพราะว่าเจ้ามีค่าในสายตาของเราเจ้าได้รับเกียรติและเราเองรักเจ้าเราจึงให้คนเพื่อแลกกับเจ้าและให้ชนทั้งหลายเพื่อแลกกับชีวิตของเจ้า
5 อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับเจ้าเราจะนำลูกหลานของเจ้ามาจากตะวันออกและเราจะรวบรวมเจ้ามาจากตะวันตก
6 เราจะพูดกับทิศเหนือว่า จงคืนให้และกับทิศใต้ว่า อย่ายึดไว้จงนำบุตรชายของเรามาจากแดนไกลและบุตรสาวของเราจากปลายแผ่นดินโลก
7 คือทุกคนที่ถูกขนานนามตามชื่อของเราและผู้ที่เราสร้างเพื่อพระสิริของเราคือผู้ที่เราปั้นและทำขึ้นมา”
8 จงนำประชาชนที่ตาบอดแต่ยังมีตาและที่หูหนวกแต่ยังมีหู ออกมา
9 ให้ประชาชาติทั้งหมดประชุมพร้อมกันและให้ชนชาติทั้งหลายชุมนุมกันมีใครในพวกเขาที่แจ้งสิ่งนี้ได้?และเล่าสิ่งที่ล่วงเลยมาแล้วให้เราฟังได้?ให้พวกเขานำสักขีพยานของเขามาพิสูจน์ว่าเขาถูกต้องและให้พวกเขาฟังและพูดว่า “เป็นความจริง”
10 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “เจ้าทั้งหลายเป็นสักขีพยานของเราและเป็นผู้รับใช้ของเราซึ่งเราเลือกไว้เพื่อเจ้าจะรู้จักและเชื่อถือเราและเข้าใจว่าเราเป็นผู้นั้นแหละก่อนหน้าเราไม่มีเทพเจ้าใดถูกปั้นขึ้นและภายหลังเราก็จะไม่มี
11 เรา เราเองคือยาห์เวห์และนอกจากเรา ไม่มีพระผู้ช่วยให้รอด
12 เราแจ้งให้ทราบและช่วยให้รอด ทั้งประกาศให้รู้ไม่มีพระเจ้าอื่นในหมู่พวกเจ้าและพวกเจ้าเป็นสักขีพยานของเรา เราคือพระเจ้า”พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
13 “ยิ่งกว่านั้น ตั้งแต่นิรันดร์กาล เราเป็นผู้นั้นไม่มีใครช่วยจากมือของเราได้เราทำการใด ใครจะเปลี่ยนแปลงได้อีก? ”
14 พระยาห์เวห์พระผู้ไถ่ของพวกท่านองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า“เพื่อเห็นแก่เจ้า เราจะส่งไปยังบาบิโลนและเราจะนำพวกเขาทุกคนมาเป็นผู้ลี้ภัยคือพวกเคลเดียมาในเรือที่เขาทั้งหลายเคยภูมิใจ
15 เราคือยาห์เวห์ องค์บริสุทธิ์ของพวกเจ้าเป็นผู้สร้างของอิสราเอล เป็นกษัตริย์ของพวกเจ้า”
16 พระยาห์เวห์ ผู้ทรงสร้างทางในทะเลและทรงสร้างวิถีในน้ำที่มีอานุภาพอย่างยิ่ง
17 ผู้ทรงนำรถรบและม้ากองทัพ และนักรบออกมาเขาทั้งหลายนอนลงด้วยกันและลุกขึ้นไม่ได้พวกเขาสูญสิ้นไปและดับเหมือนไส้ตะเกียง
18 พระองค์ตรัสดังนี้ว่า “อย่าจดจำสิ่งที่ล่วงเลยมาแล้วนั้นอย่าพิเคราะห์เรื่องในอดีต
19 นี่แน่ะ เรากำลังทำสิ่งใหม่ๆบัดนี้ มันงอกขึ้นมา เจ้าไม่เห็นหรือ?และเราจะทำทางในถิ่นทุรกันดารและแม่น้ำในที่แห้งแล้ง
20 สัตว์ในป่าทุ่งจะให้เกียรติเราคือหมาป่าและนกกระจอกเทศเพราะว่าเราให้น้ำในถิ่นทุรกันดารและให้แม่น้ำในที่แห้งแล้งเพื่อให้น้ำดื่มแก่ชนชาติผู้ที่เราเลือกสรร
21 คือชนชาติที่เราปั้นเพื่อเราเองเพื่อเขาจะกล่าวคำสรรเสริญเรา
22 “ถึงกระนั้นก็ไม่ใช่เราที่เจ้าเรียกหา โอ ยาโคบคือเจ้าไม่ได้เหน็ดเหนื่อยเพื่อเราเลย โอ อิสราเอล
23 เจ้าไม่ได้นำแพะแกะที่เป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวมายังเราหรือให้เกียรติเราด้วยเครื่องบูชาของเจ้าเราไม่ได้ให้เจ้าแบกภาระเรื่องธัญบูชาหรือให้เจ้าเหน็ดเหนื่อยด้วยเรื่องกำยาน
24 เจ้าไม่ได้เอาเงินซื้อตะไคร้ให้เราหรือให้เราพอใจด้วยไขมันเครื่องบูชาของเจ้าแต่เจ้าได้ให้เราแบกภาระเรื่องบาปของเจ้าเจ้าให้เราเหน็ดเหนื่อยด้วยเรื่องความผิดของเจ้า
25 “เรา เราเองคือผู้นั้นผู้ลบล้างการทรยศของเจ้าด้วยเห็นแก่เราเองและเราจะไม่จดจำบาปของเจ้า
26 จงฟื้นความจำให้เรา ให้พวกเรามาโต้แย้งกันเจ้าจงให้การเพื่อพิสูจน์ว่าเจ้าถูก
27 บรรพบุรุษคนแรกของเจ้าทำบาปและคนกลางของเจ้าทรยศเรา
28 ดังนั้น เราทำให้เจ้านายของสถานศักดิ์สิทธิ์เป็นมลทินเรามอบยาโคบให้ถูกทำลายถวายและมอบอิสราเอลให้แก่การถูกกล่าวหยาบช้า”