1 วิบัติแก่เจ้า อารีเอล อารีเอลเอ๋ยนครที่ดาวิดเคยล้อมไว้จงเพิ่มปีเข้ากับปีจงให้มีเทศกาลตามรอบของมัน
2 แต่เรายังจะให้อารีเอลทุกข์ใจจะมีการคร่ำครวญและร้องทุกข์และนครนี้จะเป็นเหมือนอารีเอลแก่เรา
3 และเราจะตั้งค่ายเหมือนวงล้อมรอบๆ เจ้าเราจะปิดล้อมเจ้าด้วยหอรบและเราจะตั้งป้อมขึ้นสู้เจ้า
4 แล้วเจ้าจะตกต่ำ และพูดจากแผ่นดินโลกคำพูดของเจ้าที่มาจากผงคลีจะเหมือนเสียงพึมพำเสียงของเจ้าที่มาจากพื้นดินจะเหมือนเสียงผีและคำพูดของเจ้าจะเป็นเสียงกระซิบ
5 แต่มวลศัตรูของเจ้าจะเหมือนผงฝุ่นละเอียดและมวลชนที่น่ากลัวจะเหมือนแกลบกระจายไปเพียงชั่วประเดี๋ยวและในทันทีทันใด
6 พระยาห์เวห์จอมทัพจะเยี่ยมเยียนเจ้าด้วยฟ้าร้อง ด้วยแผ่นดินไหว และด้วยเสียงดังสนั่นทั้งพายุหมุน ลมพายุ และเปลวเพลิงที่เผาผลาญ
7 และมวลประชาชาติทั้งหมดที่ต่อสู้กับอารีเอลทั้งหมดที่ต่อสู้กับเธอและกับที่กำบังเข้มแข็งของเธอ ทั้งทำให้เธอทุกข์ใจจะเป็นเหมือนความฝันหรือนิมิตในเวลากลางคืน
8 เหมือนคนหิวฝันว่าเขากำลังกินอยู่และเมื่อตื่นขึ้นเขายังหิวอยู่หรือเหมือนคนกระหายฝันว่าเขากำลังดื่มอยู่แล้วเมื่อตื่นขึ้นมาก็อ่อนเปลี้ย และคอยังแห้งอยู่และจะเป็นเช่นนั้นกับมวลประชาชาติทั้งหมดที่มาต่อสู้กับภูเขาศิโยน
9 จงอยู่ในสภาพงงงวยและตกตะลึงจงทำตัวเองให้มืดบอดและเป็นคนตาบอดเขาทั้งหลายเมา แต่ไม่ใช่ด้วยเหล้าองุ่นเขาโซเซ แต่ไม่ใช่ด้วยเมรัย
10 เพราะว่าพระยาห์เวห์ทรงเทจิตใจแห่งการหลับสนิทลงเหนือเจ้าทั้งหลายและทรงปิดตาเจ้าคือบรรดาผู้เผยพระวจนะและคลุมศีรษะเจ้าคือบรรดาผู้ทำนายของเจ้า
11 และนิมิตทั้งหมดนี้กลายเป็นเหมือนถ้อยคำในหนังสือม้วนที่ปิดตราไว้ต่อพวกเจ้า เมื่อเขาให้แก่คนที่อ่านออกและกล่าวว่า “โปรดอ่านเล่มนี้” เขากล่าวว่า “ข้าอ่านไม่ได้เพราะมีตราปิดไว้”
12 และเมื่อเขาให้หนังสือแก่คนที่อ่านไม่ออกและกล่าวว่า “โปรดอ่านเล่มนี้” เขากล่าวว่า “ข้าไม่รู้หนังสือ”
13 และองค์เจ้านายตรัสว่า“เพราะชนชาตินี้เข้ามาใกล้ด้วยปากของเขาและให้เกียรติเราด้วยริมฝีปากของเขาแต่ใจของเขาห่างไกลจากเราเขานมัสการเราเหมือนเป็นระเบียบของมนุษย์ที่จำกันมา
14 เพราะฉะนั้น ดูสิ เราจะทำสิ่งมหัศจรรย์กับชนชาตินี้อีกคือทั้งประหลาดและอัศจรรย์ปัญญาของคนมีปัญญาของเขาจะพินาศไปและความเข้าใจของคนที่เข้าใจจะถูกปิดบังไว้”
15 วิบัติแก่ผู้ซ่อนแผนงานของเขาไว้ลึกๆ จากพระยาห์เวห์ซึ่งการกระทำของเขาอยู่ในความมืดพวกเขากล่าวว่า “ใครจะเห็นเรา? ใครจะรู้เรื่องของเรา? ”
16 เจ้าทำกลับตาลปัตรเสียจะถือว่าช่างปั้นเท่ากับดินเหนียวหรือ?และสิ่งถูกสร้างจะพูดถึงผู้สร้างมันว่า“เขาไม่ได้สร้างข้า”หรือสิ่งถูกปั้นจะพูดถึงผู้ปั้นมันว่า“เขาไม่มีความเข้าใจ” อย่างนี้หรือ?
17 อีกพักเดียวเท่านั้นไม่ใช่หรือ?ที่เลบานอนจะกลับกลายเป็นสวนผลไม้และสวนผลไม้จะถือว่าเป็นป่า
18 และในวันนั้น บรรดาคนหูหนวกจะได้ยินถ้อยคำของหนังสือม้วนและตาของคนตาบอดจะมองเห็นจากความเลือนรางและความมืด
19 คนใจถ่อมจะเพิ่มพูนความชื่นบานในพระยาห์เวห์และคนยากจนท่ามกลางมนุษย์จะยินดีในองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล
20 เพราะคนโหดร้ายจะสูญสิ้นและคนชอบเยาะเย้ยจะหมดไปและทุกคนที่หาโอกาสทำชั่วจะถูกขจัด
21 คือผู้ใส่ความคนอื่นด้วยถ้อยคำของเขาและวางกับดักไว้ดักผู้ตัดสินความที่ประตูเมืองทั้งไม่ให้ความยุติธรรมแก่ฝ่ายถูกด้วยเรื่องไร้แก่นสาร
22 เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ผู้ทรงไถ่อับราฮัม ตรัสดังนี้เกี่ยวกับเชื้อสายของยาโคบว่า“ยาโคบจะไม่อับอายอีกและหน้าของเขาจะไม่ซีดลงอีกต่อไป
23 เพราะเมื่อเขาเห็นลูกหลานของเขาซึ่งเป็นผลงานของมือเราในท่ามกลางเขาเขาทั้งหลายจะถือว่านามของเราศักดิ์สิทธิ์เขาทั้งหลายจะถือว่าองค์บริสุทธิ์ของยาโคบศักดิ์สิทธิ์และจะเกรงกลัวพระเจ้าของอิสราเอล
24 และพวกผิดเพี้ยนทางความคิดจะมาถึงความเข้าใจและพวกชอบบ่นจะยอมรับการสั่งสอน”