1 โอ ขอให้พระองค์ทรงแหวกฟ้าสวรรค์แล้วลงมาเพื่อภูเขาจะสั่นสะเทือนเฉพาะพระพักตร์พระองค์
2 เหมือนเมื่อไฟติดกองไม้และเมื่อไฟทำให้น้ำเดือดเพื่อให้ศัตรูของพระองค์รู้จักพระนามพระองค์เพื่อบรรดาประชาชาติจะตัวสั่นเฉพาะพระพักตร์พระองค์
3 เมื่อพระองค์ทรงทำสิ่งน่ากลัวที่พวกข้าพระองค์คาดไม่ถึงพระองค์เสด็จลงมา ภูเขาก็สั่นสะเทือนเฉพาะพระพักตร์พระองค์
4 ตั้งแต่โบราณมา ไม่มีใครเคยได้ยินหรือได้รับทราบด้วยหูหรือได้เห็นพระเจ้าสักองค์ด้วยตานอกเหนือพระองค์ผู้ทรงทำการเพื่อผู้รอคอยพระองค์
5 พระองค์ทรงพบกับเขาผู้ทำความชอบธรรมอย่างชื่นบานคือพวกที่ระลึกถึงพระองค์ในทางของพระองค์แต่พระองค์กริ้วเนื่องด้วยพวกข้าพระองค์ทำบาปพวกข้าพระองค์อยู่ในบาปเป็นเวลานาน แล้วพวกข้าพระองค์จะรอดหรือ?
6 ข้าพระองค์ทุกคนกลายเป็นเหมือนสิ่งที่เป็นมลทินและความชอบธรรมทั้งหมดของพวกข้าพระองค์เหมือนเสื้อผ้าสกปรกข้าพระองค์ทุกคนเหี่ยวลงเหมือนใบไม้และความผิดบาปของพวกข้าพระองค์พัดพาพวกข้าพระองค์ไปเหมือนลม
7 ไม่มีใครร้องทูลต่อพระนามของพระองค์หรือเร้าตัวเองให้ยึดพระองค์ไว้เพราะพระองค์ซ่อนพระพักตร์ของพระองค์จากพวกข้าพระองค์และทรงทำให้พวกข้าพระองค์ละลายไปด้วยอำนาจความบาปของพวกข้าพระองค์
8 ข้าแต่พระยาห์เวห์ บัดนี้พระองค์ยังเป็นพระบิดาของพวกข้าพระองค์ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นดินเหนียว และพระองค์ทรงเป็นช่างปั้นข้าพระองค์ทุกคนเป็นผลงานของพระหัตถ์พระองค์
9 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่ากริ้วอย่างรุนแรงเลยและอย่าทรงจดจำความผิดบาปไว้เป็นนิตย์บัดนี้ ขอทรงพิจารณาเถิด ข้าพระองค์ทุกคนเป็นชนชาติของพระองค์
10 เมืองบริสุทธิ์ทั้งหลายของพระองค์กลายเป็นถิ่นทุรกันดารศิโยนก็กลายเป็นถิ่นทุรกันดารเยรูซาเล็มกลายเป็นที่ร้าง
11 นิเวศบริสุทธิ์และงดงามของพวกข้าพระองค์ที่ซึ่งบรรพบุรุษของข้าพระองค์สรรเสริญพระองค์กลายเป็นที่ถูกไฟเผาเสียแล้วและสิ่งมีค่าทั้งหมดของพวกข้าพระองค์กลายเป็นสิ่งที่ถูกทำลาย
12 ข้าแต่พระยาห์เวห์ เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วพระองค์ยังจะทรงยับยั้งพระองค์ไว้หรือ?พระองค์จะทรงเงียบอยู่ และข่มใจพวกข้าพระองค์อย่างมากมายหรือ?