13 ด้วยเรื่องที่ดินชนชาติของเราซึ่งงอกแต่หนามใหญ่และหนามย่อยด้วยเรื่องบรรดาบ้านเรือนที่ชื่นบานภายในนครรื่นเริง
14 เพราะว่าพระราชวังจะถูกทอดทิ้งเมืองที่มีคนหนาแน่นจะถูกทิ้งร้างเนินเขาและหอคอยจะกลายเป็นถ้ำตลอดไปกลายเป็นที่ที่ชื่นบานของลาป่าและเป็นลานหญ้าของฝูงแพะแกะ
15 จนกว่าจะทรงเทพระวิญญาณจากเบื้องบนลงมาบนเราแล้วถิ่นทุรกันดารจะกลายเป็นสวนผลไม้และสวนผลไม้นั้นจะถือเสมือนว่าเป็นป่า
16 แล้วความยุติธรรมจะอาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดารและความชอบธรรมพักอยู่ในสวนผลไม้
17 ผลงานของความชอบธรรมจะเป็นสันติสุขและผลลัพธ์ของความชอบธรรมคือความเงียบสงบและความวางใจเป็นนิตย์
18 ชนชาติของข้าพเจ้าจะอาศัยในที่อยู่แห่งสันติสุขในบ้านเรือนปลอดภัยและในที่พักสงบ
19 แม้ป่าพังทลายเมื่อลูกเห็บตกและเมืองจะยุบลงอย่างสิ้นเชิง