2 “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย ไม้ต้นองุ่น คือไม้กิ่งองุ่นซึ่งอยู่ในหมู่พวกไม้ป่า วิเศษกว่าไม้อย่างอื่นหรือ
3 เขาเอาไม้ต้นองุ่นไปทำอะไรบ้างหรือ คนเอาไปทำขอสำหรับแขวนภาชนะอันใดหรือ
4 ดูเถิด เขาใช้เป็นฟืนใส่ไฟเมื่อไฟไหม้ปลายทั้งสองแล้ว กลางก็เป็นถ่าน จะใช้ประโยชน์อะไรได้หรือ
5 ดูเถิด เมื่อมันยังดีอยู่ก็มิได้ใช้ประโยชน์อะไร เมื่อถูกไฟไหม้เป็นถ่านแล้วยิ่งมีประโยชน์น้อยลง จะใช้ทำอะไรได้บ้างเล่า
6 เพราะฉะนั้นพระเจ้าจึงตรัสดังนี้ว่า ไม้ต้นองุ่นซึ่งอยู่ท่ามกลางไม้ป่า เราทิ้งให้มันเป็นฟืนใส่ไฟเสียฉันใด เราจะทิ้งชาวเยรูซาเล็มฉันนั้น
7 เราจะมุ่งหน้าของเราต่อสู้เขา แม้ว่าเขาจะหนีออกจากไฟ ไฟก็ยังจะเผาผลาญเขา และเมื่อเรามุ่งหน้าของเราต่อสู้เขา เจ้าจะทราบว่า เราคือพระเจ้า
8 พระเจ้าตรัสว่า เราจะกระทำให้แผ่นดินนั้นร้างเปล่า เพราะเขาได้ประพฤติทรยศ