2 “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย มุ่งหน้าของเจ้าไปยังคนอัมโมน และจงเผยพระวจนะกล่าวโทษเขา
3 จงกล่าวแก่คนอัมโมนว่า จงฟังพระวจนะของพระเจ้า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ‘กุ๋ยๆ’ เหนือสถานศักดิ์สิทธิ์ของเราเมื่อที่นั้นเป็นมลทิน และเหนือแผ่นดินอิสราเอลเมื่อได้ถูกกระทำให้ร้างเปล่า และเหนือพงศ์พันธุ์ยูดาห์เมื่อถูกกวาดไปเป็นเชลย
4 เพราะฉะนั้น ดูเถิด เราจะมอบเจ้าให้แก่ ประชาชนทางทิศตะวันออก ให้เป็นกรรมสิทธิ์ เขาจะตั้งค่ายอยู่ท่ามกลางเจ้า และสร้างที่อยู่ของเขากลางพวกเจ้า เขาทั้งหลายจะรับประทานผลไม้ของเจ้า และจะดื่มน้ำนมของเจ้า
5 เราจะกระทำให้เมืองรับบาห์เป็นทุ่งหญ้าสำหรับอูฐ และทำให้ที่ของคนอัมโมนเป็นคอกสำหรับฝูงแพะแกะ แล้วเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า
6 เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพราะเจ้าได้ตบมือและกระทืบเท้าและปีติด้วยใจคิดร้าย ต่อแผ่นดินอิสราเอล
7 เพราะฉะนั้น ดูเถิด เราได้ยื่นมือของเราออกต่อสู้เจ้า และจะมอบเจ้าไว้แก่ประชาชนทั้งหลายให้เป็นของริบ และเราจะตัดเจ้าออกเสียจากชนชาติทั้งหลาย และเราจะกระทำให้เจ้าพินาศไปจากประเทศต่างๆ เราจะทำลายเจ้าแล้วเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า
8 “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพราะโมอับ และเสอีร์กล่าวว่า ดูเถิด พงศ์พันธุ์ยูดาห์ก็เหมือนประชาชาติอื่นๆทั้งสิ้น