13 อยู่มาเมื่อข้าพเจ้ากำลังเผยพระวจนะอยู่ ปาลิติยาห์บุตรเบไนยาห์ก็สิ้นชีวิต แล้วข้าพเจ้าก็ซบหน้าลงถึงดินร้องเสียงดังว่า “พระเจ้า เจ้าข้า พระองค์จะทรงกระทำให้คนอิสราเอลที่เหลือ อยู่นั้นสิ้นสุดเลยทีเดียวหรือ พระเจ้าข้า”
14 พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
15 “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ยพี่น้องของเจ้า คือญาติที่มีสิทธิ์ไถ่คืนสิ้นทั้งพงศ์พันธุ์ อิสราเอลหมดด้วยกันคือบุคคลที่ชาว เยรูซาเล็มได้กล่าวว่า ‘เขาทั้งหลายได้เหินห่างไป จากพระเจ้าแผ่นดินนี้ทรงมอบไว้แก่เราเป็นกรรมสิทธิ์’
16 เพราะฉะนั้นจงกล่าวว่า ‘พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า แม้เราจะได้ย้ายเขาให้ห่างออกไปอยู่ท่ามกลาง ประชาชาติทั้งหลาย แม้เราได้กระจายเขาไปอยู่ท่ามกลางประเทศทั้งปวง เราก็ยังเป็นสถานนมัสการของเขาขณะหนึ่งในประเทศ ที่เขาได้ไปอยู่’
17 เพราะฉะนั้นจงกล่าวว่า ‘พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เราจะรวบรวมเจ้ามาจากชนชาติทั้งหลาย และชุมนุมเจ้าจากประเทศที่เจ้ากระจัดกระจายไปอยู่นั้น และเราจะมอบแผ่นดินอิสราเอลให้แก่เจ้า’
18 และเมื่อเขามาอยู่ที่นั่น เขาจะรื้อสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนของเมืองนั้นทั้งสิ้น และสิ่งลามกของเมืองนั้นทั้งสิ้นออกไปเสียจากที่นั่น
19 และเราจะให้จิตใจเดียวแก่เขา และเราจะบรรจุจิตวิญญาณใหม่ไว้ในเขา เราจะนำใจหินออกไปเสียจากเนื้อของเขา และให้ใจเนื้อแก่เขา