29 ผู้ที่ถือกรรเชียงก็ลงมาจากเรือของเขาพวกลูกเรือและต้นหนมายืนอยู่บนฝั่งทั้งหมด
30 และพิลาปร่ำไห้เพราะเจ้า และร้องไห้หนักหนาเขาเหวี่ยงฝุ่นขึ้นศีรษะของเขาและกลิ้งเกลือกอยู่ที่กองขี้เถ้า
31 เขาโกนผมเพราะเจ้าและเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้เขาร้องไห้เพราะเจ้าด้วยจิตใจอันขมขื่นกับไว้ทุกข์หนัก
32 ในการพิลาปร่ำไห้นั้น เขาเปล่งเสียงบทคร่ำครวญเพื่อเจ้าและได้ร้องทุกข์เพื่อเจ้าว่า‘มีผู้ใดหรือที่ถูกทำลายเหมือนเมืองไทระในท่ามกลางทะเล
33 เมื่อสินค้าของเจ้ามาจากทะเลก็กระทำให้ชนชาติทั้งหลายเป็นอันมากพอใจเจ้าได้กระทำให้บรรดากษัตริย์แห่งโลกมั่งคั่งด้วยสมบัติและสินค้าอันอุดมของเจ้า
34 บัดนี้ เจ้าอับปางเสียด้วยทะเลในห้วงน้ำลึกสินค้าของเจ้าและลูกเรือของเจ้า ได้จมลงพร้อมกับเจ้า
35 พวกชาวแผ่นดินชายทะเลทั้งสิ้นก็ตกตะลึงเพราะเจ้ากษัตริย์ทั้งหลายของเมืองนั้นก็กลัวยิ่งนักดวงหน้าก็ซีดเซียว