13 เพราะว่าผู้ขายจะไม่ได้กลับไปยังสิ่งที่เขาได้ขายไป ขณะเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ เพราะว่านิมิตนั้นก็เกี่ยวข้องกับประชากร ทั้งมวลและจะไม่หันกลับ และเพราะความบาปผิดของเขา จึงไม่มีผู้ใดรักษาชีวิตไว้ได้
14 “เขาได้เป่าแตรแล้ว และได้เตรียมทุกอย่างไว้พร้อม แต่ไม่มีใครเข้าสงคราม เพราะว่าพิโรธของเราอยู่เหนือประชากรของเธอ
15 ดาบก็อยู่ข้างนอก โรคระบาดและความอดอยากก็อยู่ข้างใน ผู้ที่อยู่ในทุ่งนาก็ตายเสียด้วยดาบ และผู้ที่อยู่ในเมืองความอดอยากและโรคระบาดก็กินเสีย
16 และถ้ามีผู้หนึ่งผู้ใดรอดตายหนีไปได้เขาจะอยู่บนภูเขา เหมือนนกพิราบแห่งหุบเขา ทุกคนก็ร้องครวญครางเพราะความบาปผิดของตน
17 มือทั้งสิ้นก็อ่อนแอ และเข่าทั้งหมดก็อ่อนเปียก
18 เขาทั้งหลายคาดเอวไว้ด้วยผ้ากระสอบ และความสั่นสะท้านครอบเขาไว้ ความละอายอยู่ที่ใบหน้าของเขาทุกคน และศีรษะของเขาก็ล้านหมด
19 เขาโยนเงินของเขาไปในถนนและทองคำของเขา ก็เหมือนสิ่งที่มลทิน เงินและทองของเขาไม่อาจที่จะช่วยกู้เขาไว้ในวัน แห่งพระพิโรธของพระเจ้า เขาจะให้หายหิว หรือบรรจุให้เต็มท้องด้วยเงินทองก็ไม่ได้ เพราะว่าเป็นสิ่งที่สะดุดให้เขาทำบาปผิด