27 ส่วนมือไม้ของชาวเมืองก็หมดเรี่ยวแรงพวกเขาท้อแท้และอับอายและกลายเป็นเหมือนพืชที่ทุ่งนาและเหมือนหญ้าอ่อนเหมือนหญ้าบนยอดหลังคาบ้านถูกเผาเกรียมก่อนที่มันจะโตขึ้น
28 ‘แต่เรารู้จักการที่เจ้านั่งลงกับการที่เจ้าออกไปและเข้ามาและการที่เจ้าเกรี้ยวกราดต่อเรา
29 เพราะเจ้าเกรี้ยวกราดต่อเราและความจองหองของเจ้ามาเข้าหูเราฉะนั้น เราจะเอาขอของเราเกี่ยวจมูกเจ้าและเอาบังเหียนของเราใส่ปากเจ้าแล้วเราจะหันเจ้ากลับไปตามทางที่เจ้าเข้ามานั้น’
30 “และนี่จะเป็นหมายสำคัญแก่ท่าน คือปีนี้ท่านจะกินสิ่งที่งอกขึ้นเอง และในปีที่สองสิ่งที่ผลิออกจากที่เดิม แล้วในปีที่สาม จงหว่าน แล้วเกี่ยว และจงทำสวนองุ่นและกินผลของมัน
31 ส่วนพวกรอดตายของคนที่เหลืออยู่แห่งเชื้อวงศ์ยูดาห์นั้น จะหยั่งรากลงล่าง และเกิดผลขึ้นบน
32 เพราะว่าคนที่เหลืออยู่จะออกไปจากเยรูซาเล็ม และคนที่หนีรอดจะออกมาจากภูเขาศิโยน ความกระตือรือร้นของพระยาห์เวห์จอมทัพจะทรงทำการนี้
33 “เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับพระราชาของอัสซีเรียดังนี้ว่า ‘เขาจะไม่เข้ามาในนครนี้หรือยิงลูกธนูไปที่นั่น หรือถือโล่เข้ามาข้างหน้านครหรือสร้างเชิงเทินต่อสู้มัน