5 โอ ธิดาของชาวเคลเดียจงนั่งในความเงียบ และเข้าไปในความมืดเพราะคนจะไม่เรียกเจ้าอีกว่านางพญาแห่งราชอาณาจักรทั้งหลาย
6 เรากริ้วชนชาติของเราเราทำให้มรดกของเราเป็นมลทินเรามอบพวกเขาไว้ในมือของเจ้าแต่เจ้าไม่ได้แสดงความกรุณาต่อเขาเจ้าวางแอกอย่างหนักไว้บนบ่าของคนแก่
7 เจ้าพูดว่า “ข้าจะเป็นนางพญาตลอดไป”เจ้าจึงไม่ได้ใส่ใจในเรื่องเหล่านี้หรือจดจำบั้นปลายของเรื่องเหล่านี้
8 บัดนี้ จงฟังเรื่องนี้ซิ เจ้าผู้รักความเพลิดเพลินคือผู้นั่งอยู่อย่างมั่นคงผู้คิดในใจของตนว่า“ข้านี่แหละ และไม่มีผู้อื่นอีกข้าจะไม่นั่งเป็นแม่ม่ายหรือประสบกับการพลัดพรากจากลูก”
9 แต่ทั้งสองเรื่องนี้จะมาถึงเจ้าในเวลาเดียวกัน ภายในวันเดียวคือการพลัดพรากจากลูก และการเป็นแม่ม่ายนั้นจะมาถึงเจ้าอย่างเต็มขนาดทั้งที่เจ้ามีวิทยาคมมากมายและเจ้ามีเวทมนตร์ที่ทรงอานุภาพอยู่มาก
10 เจ้ารู้สึกมั่นคงอยู่ในความอธรรมของเจ้าเจ้าว่า “ไม่มีใครเห็นข้า”สติปัญญาของเจ้าและความรู้ของเจ้าทำให้เจ้าหลงไปและเจ้าจึงคิดในใจของเจ้าว่า“ข้านี่แหละ และไม่มีผู้อื่นอีก”
11 แต่สิ่งเลวร้ายจะมาถึงเจ้าซึ่งเจ้าจะปัดเป่ามันไปไม่ได้ภัยพิบัติจะตกลงมาเหนือเจ้าซึ่งเจ้าจะไม่สามารถหลบเลี่ยงและการทำลายล้างจะมาถึงเจ้าอย่างฉับพลันซึ่งเจ้าไม่รู้อะไรเลย