15 “ผู้หญิงจะลืมบุตรของนางที่ยังกินนมอยู่และไม่สงสารบุตรจากครรภ์ของนางได้หรือ?และถึงแม้ว่าคนเหล่านี้จะลืมได้แต่เราก็จะไม่ลืมเจ้า
16 ดูสิ เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรากำแพงเมืองของเจ้าอยู่ต่อหน้าเราเสมอ
17 บรรดาบุตรของเจ้าจะรีบมา แต่พวกผู้ทำลายเจ้าจะจากไปและพวกที่ทำให้เจ้าถูกทิ้งร้างก็ออกไปจากเจ้า
18 จงเงยตาขึ้นและมองไปรอบๆเขาทั้งหลายชุมนุมกัน และพวกเขามายังเจ้า”พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ตราบใดที่เราเองมีชีวิตอยู่เจ้าจะสวมพวกเขาทุกคนเหมือนเครื่องประดับเจ้าจะผูกพวกเขาไว้อย่างเจ้าสาวประดับอาภรณ์
19 “แม้ที่ทิ้งร้างและที่ร้างเปล่าของเจ้าและแผ่นดินที่ถูกทำลายของเจ้าแน่ะ บัดนี้เจ้าจะแคบเกินไปสำหรับผู้อาศัยและพวกกลืนกินเจ้าจะอยู่ห่างไกล
20 ลูกๆ ที่เกิดยามเจ้าทุกข์ใจจากการเสียลูกจะพูดที่หูของเจ้าอีกว่า‘ที่นี้แคบเกินสำหรับฉันแล้วจงหาที่กว้างขึ้นให้ฉันอยู่’
21 แล้วเจ้าจะพูดในใจของเจ้าว่า‘ใครหนอได้คลอดคนเหล่านี้ให้ข้าข้าทุกข์ระทมเพราะเสียลูกและเป็นหมันถูกกวาดต้อนเป็นเชลยและถูกขับไล่แต่ใครหนอชุบเลี้ยงคนเหล่านี้?นี่แน่ะ ข้าถูกทิ้งไว้แต่ลำพังแล้วคนเหล่านี้มาจากไหนกัน?’ ”