19 “แม้ที่ทิ้งร้างและที่ร้างเปล่าของเจ้าและแผ่นดินที่ถูกทำลายของเจ้าแน่ะ บัดนี้เจ้าจะแคบเกินไปสำหรับผู้อาศัยและพวกกลืนกินเจ้าจะอยู่ห่างไกล
20 ลูกๆ ที่เกิดยามเจ้าทุกข์ใจจากการเสียลูกจะพูดที่หูของเจ้าอีกว่า‘ที่นี้แคบเกินสำหรับฉันแล้วจงหาที่กว้างขึ้นให้ฉันอยู่’
21 แล้วเจ้าจะพูดในใจของเจ้าว่า‘ใครหนอได้คลอดคนเหล่านี้ให้ข้าข้าทุกข์ระทมเพราะเสียลูกและเป็นหมันถูกกวาดต้อนเป็นเชลยและถูกขับไล่แต่ใครหนอชุบเลี้ยงคนเหล่านี้?นี่แน่ะ ข้าถูกทิ้งไว้แต่ลำพังแล้วคนเหล่านี้มาจากไหนกัน?’ ”
22 พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า“ดูสิ เราจะยกมือของเรากวักบรรดาประชาชาติและชูธงสัญญาณของเราต่อชนชาติทั้งหลายแล้วพวกเขาจะอุ้มบรรดาบุตรชายของเจ้ามาในอ้อมอกและจะแบกบรรดาบุตรหญิงของเจ้ามาบนบ่า
23 กษัตริย์ทั้งหลายจะเป็นพ่อเลี้ยงของเจ้าและบรรดาพระราชธิดาของท่านเหล่านั้นจะเป็นแม่นมของเจ้าพวกเขาจะก้มหน้าลงถึงดินและกราบเจ้าและจะเลียผงคลีที่เท้าของเจ้าแล้วเจ้าจะรู้ว่าเราเองคือยาห์เวห์บรรดาผู้รอคอยเราจะไม่อับอาย”
24 จะเอาเหยื่อไปจากนักรบได้หรือ?และจะช่วยเชลยของผู้กดขี่ให้หลุดได้หรือ?
25 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า“แน่นอน แม้แต่เชลยของผู้มีกำลังก็จะต้องถูกเอาไปและเหยื่อของผู้น่ากลัวก็จะต้องช่วยให้หลุดเพราะเราเองจะต่อสู้กับผู้ต่อสู้เจ้าและเราเองจะช่วยบุตรทั้งหลายของเจ้าให้รอด