2 ทำไมนะ เมื่อเรามาจึงไม่พบผู้ใดเลย?เมื่อเราร้องเรียกจึงไม่มีใครตอบ?มือเราสั้นเกินกว่าจะไถ่ถอนได้หรือ?และเราไม่มีกำลังจะช่วยกู้หรือ?ดูสิ เราทำให้น้ำทะเลแห้งด้วยการกำราบของเราเราทำให้แม่น้ำทั้งหลายเป็นถิ่นทุรกันดารปลาของแม่น้ำนั้นๆ ก็เน่าเหม็นเพราะขาดน้ำและตายไปเพราะกระหายน้ำ
3 เราห่มท้องฟ้าด้วยความดำมืดและใช้ผ้ากระสอบเป็นผ้าคลุมของมัน”
4 พระยาห์เวห์องค์เจ้านายประทานแก่ข้าพเจ้าให้มีลิ้นของผู้ได้รับการสั่งสอนเพื่อข้าพเจ้าจะรู้จักการค้ำชูคือค้ำชูผู้อิดโรยด้วยถ้อยคำทุกๆ เช้าพระองค์ทรงปลุกพระองค์ทรงปลุกหูของข้าพเจ้าเพื่อให้ฟังเหมือนอย่างคนได้รับการสั่งสอน
5 พระยาห์เวห์องค์เจ้านายทรงเปิดหูข้าพเจ้าและข้าพเจ้าเองไม่ได้ขัดขืนข้าพเจ้าไม่ได้หันหลังกลับ
6 ข้าพเจ้าเปิดหลังให้ผู้โบยตีข้าพเจ้าและหันแก้มแก่คนดึงเคราข้าพเจ้าออกข้าพเจ้าไม่ได้ซ่อนหน้าจากการเยาะเย้ยและการถ่มน้ำลายรด
7 แต่พระยาห์เวห์ องค์เจ้านายทรงช่วยข้าพเจ้าเพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจะไม่ถูกทำให้อัปยศเพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงทำหน้าข้าพเจ้าให้เหมือนหินเหล็กไฟและข้าพเจ้าทราบว่าข้าพเจ้าจะไม่อับอาย
8 พระองค์ผู้ทรงแก้ต่างให้ข้าพเจ้านั้นอยู่ใกล้ใครจะสู้ความกับข้าพเจ้าก็ให้เรายืนขึ้นมาด้วยกันและใครจะกล่าวหาข้าพเจ้าก็ให้เขาเข้ามาใกล้ข้าพเจ้า