1 จงร้องดังๆ อย่าออมเสียงไว้จงเปล่งเสียงของเจ้าเหมือนเป่าเขาสัตว์จงแจ้งให้ชนชาติของเรารู้ตัวในเรื่องการทรยศของเขาให้เชื้อสายของยาโคบรู้ตัวในเรื่องบาปของเขา
2 กระนั้นเขายังแสวงหาเราทุกวันและยินดีจะรู้จักทางของเราราวกับว่าเขาเป็นประชาชาติที่ทำความชอบธรรมและไม่ได้ละทิ้งกฎหมายของพระเจ้าของเขาเขาขอกฎหมายชอบธรรมจากเราพวกเขายินดีจะเข้าใกล้พระเจ้า
3 “ทำไมพวกข้าพระองค์อดอาหาร แต่พระองค์ไม่ทอดพระเนตร?ทำไมพวกข้าพระองค์ถ่อมตัวลง แต่พระองค์ไม่สนพระทัย? ”นี่แน่ะ ในวันที่เจ้าอดอาหารนั้น เจ้าทำตามใจเจ้าและบีบบังคับคนงานทั้งหมดของเจ้า
4 นี่แน่ะ เจ้าอดอาหารเพียงเพื่อวิวาทและต่อสู้และเพื่อต่อยด้วยหมัดอธรรมการอดอาหารอย่างเจ้าในวันนี้จะไม่ทำให้เสียงของเจ้าได้ยินไปถึงที่สูง
5 นี่คือการอดอาหารที่เราเลือกหรือ?คือวันที่คนถ่อมตัวเองลงหรือ?คือการก้มศีรษะของเขาลงเหมือนต้นอ้อเล็กแล้วปูผ้ากระสอบและขี้เถ้าเป็นที่รองนั่งหรือ?เจ้าจะเรียกการอย่างนี้ว่าอดอาหารหรือ?และเป็นวันที่พระยาห์เวห์โปรดปรานหรือ?