1 Toe het Bildad, die Shuagiet, geantwoord en gesê:
2 “Hoe lank sal julle woorde teëstaan? Verstaan en daarna sal ons praat.
3 Waarom word ons as diere gereken en word ons verwerplik in jou oë beskou, jy wat jouself in jou woede doodmaak?
4 Sal die aarde in die steek gelaat word om jou ontwil en sal die berg uit sy plek verwyder word?
5 Ja, die lamp van die bose sal uitgeblus word en die vonk van sy vuur sal nie skyn nie.
6 Die lig sal donker wees in sy tent en sy lamp bo hom sal uitgedoof word.
7 Hy sal verlaat word in sy siekte en sy eie raad sal hom neergooi,
8 want hy het sy voete uitgestrek na die net en hy loop aanhoudend oor ’n strik.
9 Die strik vang hom aan die hakskeen en dors sal hom oorweldig.
10 ’n Vangstrik is vir hom gestel in die grond en ’n valstrik op sy pad.
11 Angswekkendheid sal hom bang maak aan alle kante en hom op sy voete jaag.
12 Laat honger sy droefheid wees, laat verwoesting gereed wees vir sy nageslag.
13 Laat mag sy dorpe verteer, laat sy eersgeborene in geweld sterf.
14 Sy selfvertroue sal uit sy tent weggeruk word en hy sal haastig deur die koning se laksman gebring word.
15 Ander sal in sy tent bly, want daar is niemand in nie; swael sal oor sy blyplek gestrooi word.
16 Sy wortels sal onder opgedroog word en bo sal sy opbrengs afgesny word.
17 Sy nagedagtenis sal vergaan van die aarde af en hy sal geen naam daarop hê nie.
18 Hy sal vanaf lig die duisternis ingedryf word en uit die wêreld uitgejaag word.
19 Hy sal geen naam of herinnering onder die volk hê nie of enige oorlewende in sy blyplek nie.
20 Hulle wat ná hom kom sal verbaas wees oor sy dag, soos hulle wat vóór hul gekom het beangs was.
21 Sekerlik, so is die blyplek van die perverse en dit is die plek van hom wat God nie ken nie.”